𝐒𝐀𝐏𝐏𝐇𝐈𝐑𝐄 𝐀𝐂𝐀𝐃𝐄𝐌𝐘:The Long Lost Princesses[UNDER REVISION]

CHAPTER 24: The task [PART III]

Eud POV

As we enter the portal may masamang kutob na talaga ako. Nauna na Kasi si Aien and I don't have any choice kundi ang sumunod.

Bigla akong sumulpot sa likod ni Aien that is fighting some creatures. Nakikita ko din ang mga itim na lagusan sa paligid. Sh*t!!

Hølé.. ang Lugar kung saan lahat ay portal. Portal kung saan naninirahan ang mga nilalang.

"Don't just stand there!" parang nagising ako sa katotohanan.

"Ang malas mo talaga! Sa dinami-dami ng Lugar Dito pa talaga" bulyaw ko sa kanya.

Hindi ito sumagot, she just stayed silent Hanggang naubos namin ang lumalabas sa portal.

Bigla syang tumakbo kaya sumunod ako, we can't seperate in this place. Napaka-delikado ng Lugar na ito.

Huminto ako sa paglalakad noong hindi ko na makita si Aien. Sh*t!! Nasaan naba ang babaeng iyon!

Tumingin ako sa mga portal, mas lumakas ang pag ikot nun, ibig Sabihin, may papalabas na galing sa loob.

Tumakbo ako.

Sh*t!! Kailangan kong mahanap si Aien.

Nakahinga ako nang maluwag nung nakita ko sya, tumatakbo na para bang natatakot sya sa Isang bagay.

"Aien!"

Tinawag ko sya pero parang hindi niya ako naririnig.

"Aien!"

Pagtawag ko sa kanya ulit.

Nakikita ko ang bangin sa unahan. Ano bang nangyayari?!

I chant something, motion my hand as a pixie dust came out from my finger, at tinapon ko ito sa direksyon ni Aien.

She stop Bago pa man sya malaglag.

F*dge!!!

Aien POV

Pagpasok ko sa portal na Napili ko, sumalubong sa akin ang maraming nilalang na galing sa mga portal na nasa paligid.

F*cking sh*t!!!!

Gamit ang kapangyarihan ko ay nilabanan ko ang mga halimaw na patuloy lumalabas sa portals.

Naramdaman ko ang presensya ni eud sa likuran ko, tsk.

Nilingon ko ito at nakitang nakatulala ito.

"Don't just stand there!" sigaw ko sa kanya

"Ang malas mo talaga! Sa dinami-dami ng Lugar Dito pa talaga!" bulyaw nya sakin na ikina tahimik ko.

Kasalanan ko pa? E kung iiwan ko kaya sya Dito? Tss.

Nanahimik ako hanggang sa matalo namin ang lahat but something went in to my nose, a black smoke.

Bigla nalang umitim ang paningin ko, and a scenario appear in my mind. A scenario that I wished I won't ever see again.

Parang nawala ako sa sarili ko when I remember that thing, that happening, that memory. A memory of me that I regretted the most.

Tumakbo ako, I ran as fast as I could.

Tears are flowing continuously from my eyes.

Thinking about that thing, kung baka mangyari ulit iyon, baka hindi lang iyon ang magawa ko kundi worst than that. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag mangyari ulit iyon. I can't, I can't lose even one of them.

Suddenly, a light came out at binigyan nito ng liwanang ang isip ko. Nawala ang scenario at nakikita ko na ang paligid ko.

A hand grab my arm and gave me an embrace. I cried in his chest, showing my weak side.

"Shhhh it's okay, it's okay" his soothing voice filled my ears.

Hindi ko alam kung bakit ganito na lamang ang epekto niya sa akin. I can feel electricity in my body and a butterflies in my stomach. I can feel my heartbeat getting fast and I felt his warm over my body.

Humiwalay ako sa yakap niya and wipe my tears.

"Thank you" sabi ko without looking at him, sh*t nakakahiya.

"Your welcome" only thing he says, tsaka niya hinawakan ulit ang braso ko at hinala para makapagpatuloy na kami sa aming paglalakbay.

"I'm sorry, dahil sakin kaya tayo nandito ngayon" sabi ko sa gitna nang katahimikan namin.

To my surprise wlang masyadong portal ang kinalalagyan namin ngayon, there are some, maybe 1 or 4 portals.

"Wala na tayong magagawa, be thankful na hindi ang mga kaibigan natin o mga kapatid mo ang napunta sa Lugar na ito"

I nod kahit hindi naman sya lumingon sa akin.

Nagpatuloy kami sa paglalakad until he stopped.

"Magpahinga muna tayo, malapit nang mag-gabi at mas magiging delikado ang Lugar na ito, let's stay in here for a meantime" sabi niya, pumasok kami sa kuweba na nakita niya, hindi ito kalakihan but enough for the two of us.

He put his jacket to the floor at inayos iyon. Nakatingin lang ako sa kanya while his doing it.

Bigla syang lumingon sa akin and our eyest met, biglang tumibok ng mabilis ang puso ko.

"Sleep here, I will hunt something we can eat"

Tumango lamang ako at humiga sa jacket niya. Dala nang pagod sa katawan I fell asleep immediately, but before I can sleep. I felt his hand brushing my hair and said a goodnight in a low voice.