Epiloog

8 0 0
                                    

Bam! Met een smak komt ze op de grond terecht. 'Papa, hou nou is op.' Smekend houdt het meisje haar handen voor haar gezicht. 'Nee je bent één grote mislukkeling Rose!', schreeuwt hij uit woede. En voordat ze het weet heeft Rose weer een klap te pakken. 'Mam, doen dan wat. Hij gaat te ver', smekend roept Rose om haar moeder, maar zij staat hard te lachen in de deuropening. 'Lieverd, dit verdien jij.', de kille stem van haar moeder vult de kamer en Rose krijgt dit keer een trap in haar maag. Ze krimpt ineen en ze schreeuwt het uit van de pijn. 'KOP DICHT TRUT!!', schreeuwt Luc en hij slaat haar nog harder. Rose laat het maar over haar heen komen en ze valt op de grond neer. De klappen beginnen steeds harder te worden. 'Hou op', piept Rose zachtjes en ze verliest haar bewustzijn. Luc geeft haar nog een harde klap tegen haar hoofd. 'Wtf, doe je papa?!', Jasmijn is de kamer binnengestormd. Ze ziet Rose stil op de grond liggen met bloed naast haar gezicht. 'ROSE! ROSE!!!', Jasmijn knielt bij haar zus neer. 'Wat heb je nou gedaan papa? Je hebt haar dood geslagen', huilt ze. Luc fronst met zijn wenkbrauwen en hij kijkt zijn vrouw aan. 'We duwen haar gewoon in een vuilcontainer. Niemand die weet dat wij het gedaan hebben.', met een kille stem legt hij het plan uit. 'Ben je wel helemaal goed bij je hoofd?', Jasmijn kijkt hem boos aan. 'Je gaat haar toch niet in een container gooien?! Bel op zijn minst 112.', Huilend is Jasmijn opgestaan. 'Nee Jasmijn je begrijpt het niet. Dan draaien mama en ik de bak in.' Luc duwt Jasmijn aan de kant en hij gooit Rose op zijn schouder. 'Ik ga haar wegbrengen', Luc loopt door de deur met zijn dochter op zijn schouder.

Het meisje met de pleisterWhere stories live. Discover now