Moja księżniczka|| Five Hagreeves

🪓15🪓

-I widzisz?

-Tak. Dzięki Diego. -uśmiechnęłam się do niego i powróciłam do tańca.

Wszyscy tańczyli z gracją. I o dziwo nawet ja.

Po lekcji tańca poszła. Do siebie do pokoju. Wzięłam pierwszą lepszą książkę i czekałam na kolacje.

Była 17:30 czyli miałam jeszcze godzinę. Zachciało mi się coś do picia i gdy szłam obok pokoju Luthera usłyszałam rozmowę.

-Widzieliście jej bliznę? Jest obrzydliwa. -powiedział Diego. Lekko uchyliłam drzwi i zobaczyłam, że są tam wszyscy więc pewnie gadają o mnie. Więc skoro wszyscy tam są i Diego mówi o jakiejś bliźnie więc to na pewno o mojej. Mam bliznę po zszyciu na ręku. Nie powiem, ale zabolały mnie trochę jego słowa.

-Nooo... Jest odrażająca. -powiedziała Vanyia z obrzydzeniem w głosie. Serio? Nawet Vanyia? Miałam ją za przyjaciółkę, i nie to że mam problem o to że ją to przeraża. Mnie boli, to że oni mnie obgadują zamiast mi to po prostu powiedzieć w twarz.

-Proszę was... Czy ktoś by się chciał umówić z takim czymś jak Eight? -powiedział to ktoś, kogo miałam również za przyjaciela i myślałam, że między nami jest już okej. Widocznie się myliłam. Tak, to był Five. Mi się zaszkliły oczy.

Zmieniłam się w myszkę i wróciłam do pokoju wybuchając nieopanowanym płaczem. Rzucałam czymkolwiek się da.

Pov. Allison

Gdy rozmawialiśmy w pokoju u Luthera, usłyszeliśmy jak Eight zaczyna bardzo mocno płakać i prawdopodobnie rzucać rzeczami.

Szybko pobiegliśmy do niej.

-Cholera zamknęła drzwi... -powiedział numer czwarty próbując otworzyć drzwi.

-Eight, słońce otwórz! -powiedziała Vanyia usiłując porozmawiać z Eight przez drzwi.

-Idźcie stąd! -krzyczała. Nie rzucała już rzeczami tylko płakała.

Pov. Five

-Five, może teleportuj się do niej i pogadaj z nią.

-Dobra, ale wy wracacie do pokoi i nie podsłuchujecie. -powiedziałem wywracając oczami, bo wiem do czego te jełopy są zdolne. Oni przytaknęli i poszli do siebie.

Ja teleportowałem się do dziewczyny.

Pov. Eight

Usłyszałam dobrze znane mi puf i podniosłam głowę. Zobaczyłam bruneta, który parzył na mnie z troską. No kurwa, zachciało mu się teraz o mnie troszczyć?! -pomyślałam.

-Eight, co się stało... -powiedział spokojnie.

-Już ty kurwa nie udawaj, że nie wiesz o co chodzi do cholery! Myślałam, że już jest okej! Ale się myliłam! Ty tylko bawisz się moimi uczuciami! Jestem dla ciebie zabawką! Z resztą po chuj z tobą gadam. Spieprzaj! -wrzeszczałem na niego.

-Eight, ale ja naprawdę nie wiem o co ci do chuja chodzi! -podniósł na mnie głos.

-Ah tak? Czekaj jak to było... a tak. Kto by chciał się umówić z takim czymś jak ja! Proszę cię Five, nie kompromituj się już.

-Eight ja... -był zdziwiony i zdezorientowany -Ile słyszałaś? -zapytał.

-Wystarczająco, a teraz spieprzaj i nie odzywajcie się do mnie! -wrzeszczałem przez co chyba każdy w akademii mnie słyszał.

-Ja ci to wszystko wyjaśnię... - chciał opanować sytuacje, ale na nic.

-Wiesz co Five. Miałam cię za przyjaciela, a ty jesteś po prostu zwykłym samolubnym chujem! Dałam ci drugą szansę, ale byłam głupia... Dałam ci się omamić! Wierzyłam, że te słowa były od serca i na prawdę, a ty tylko odegrałeś szopkę... Zawiodłam się na tobie Five... i to bardzo. -wysyczałam przez zęby.

Chłopakowi jak i mi zaszkliły się oczy. On spuścił tylko głowę.

-Spierdalaj! -krzyknęłam, a chłopak znikną w niebieskiej smudze.

Nie wychodziłam z pokoju do następnego dnia, a kolekcje przyniosła mi mama i postawiła przed drzwiami do pokoju.

Pov. Five

Po rozmowie z dziewczyną teleportowałem się do swojego pokoju i zacząłem płakać.

Miła racje. Zachowywałem się jak ostatni dupek. A powiedziałem te zdanie, bo teraz dość często słyszę od rodzeństwa, że ja i Eight do siebie pasujemy więc, powiedziałem to żeby myśleli, że ja i Eight jesteśmy największymi wrogami i żeby przestali nas shipować.

Eight nie wychodziła z pokoju już do końca dnia. Nawet nie była na kolacji, a przecież mama przygotowała jej ukochane jedzonko czyli sushi.

-Five... Co jej się stało? -zapytała mnie Allison.

-Słyszała naszą rozmowę... -powiedziałem cicho spuszczając głowę.

-O nie... -powiedziała mulataka i również posmutniała. -A gadałeś z nią?

-Naprawdę nie słyszałaś jaka się na mnie wydzierała? -zapytałem.

-W sumie racja, słyszałam i to dość dobrze. Ale to nasza wina. Jest naszą siostrą, a my ją perfidnie obgadywaliśmy.

-Ona miała racje... Jestem samolubnym chujem. -powiedziałem. Zacząłem płakać i mocno przytuliłem Allison. Nie wiem czemu to zrobiłem, ale teraz potrzebowałem jakiegoś wsparcia, a zawsze była nim Eight.

Teraz prze zemnie cierpi.

Jeszcze chwile porozmawiałem z siostrą i poszedłem do siebie do pokoju. Po wieczornej rutynie z trudem udało mi się zasnąć.

Uhuhuhu zadziało się co haha

Jak myślicie, jak potoczą się dalsze losy?

Czy Eight mu wybaczy i będzie wszystko okej?

Czy może jednak wydarzy się coś innego?

Tego dowiecie się w kolejnym rozdziale moje pysiaki kochane😜

Miłego dnia/nocy❤️
Do zobaczenia💕

~1274 słów~

~tajemnicza pisarka