The Road To Disaster

Κεφάλαιο 14

                     Natalie Pov

Περπατάω στον διάδρομο με τον James και χάνομαι στης σκέψεις μου.

Πως κατάφερα να κάνω σχέση με τον ντανο, μόνο εγώ ξέρω.

Περνάω καλά μαζί του είναι γλύκας, όμως νοιώθω όπως τότε που ένοιωθα με τον ματέο.

Δεν νοιώθω αυτή την φλόγα, να καίγεται ολόκληρο το κορμί μου όταν τον βλέπω.

Όχι δεν νοιώθω έτσι.

Και φοβάμαι πως μπορεί και να μην νοιώσω ποτέ έτσι.

Όμως όχι αυτά δεν πρέπει να με απασχολούν τώρα.

Πρέπει να οργανώσω το καλύτερο πάρτι που θα γίνει στο βασίλειο για τον αδερφό μου.

"Έλα natalie φτάσαμε" λέει ο James.

Είμαστε σε μια από της πιο όμορφες αίθουσες του Βασιλείου.

Εδω που θα γίνει το πάρτι.

Κρατάω έναν ντοσιέ και θα σημειώνω αυτά που χρειάζονται.

"Οπότε ας αρχίσουμε".

"Είμαι όλος αυτιά".

"Λοιπόν έλεγα πως το θέμα διακόσμησης να είναι μαύρο και γαλάζιο χρώμα, δηλαδή από την μεριά θα βλέπουμε τον καταγάλανη θάλασσα και όταν πέφτει ο ήλιος θα μαυρίζει,τι λες;".

"Είσαι μια διάνοια το ξέρεις;".

"Το ξέρω το ξέρω, για συνέχισε εσύ".

"Λοιπόν τώρα για μουσική έλεγα να βάλουμε από τα καινούργια και όχι από τα παλιά δεν χρειάζετε".

"Και να φέρουμε ένα τρομερό συγκρότημα, τι λες;".

"Λέω πως είσαι πιο έξυπνος από ότι δείχνεις".

"Αντε από εδώ μωρή".

"Λοιπόν να μην χάνουμε χρόνο σε λιγότερο από 1,5 βδομάδα πρέπει να έχουμε τελειώσει όλα αυτά, οπότε λέω ας αρχίσουμε να καλούμε άτομα που θα βοηθήσουν".

"Ωραια άστο σε μένα θα πάρω τα απαραίτητα τηλέφωνα".

"Ωραια θα κάτσω εδώ να κοιτάζω και αν χρειαστώ κάτι θα σου στείλω μήνυμα".

"Ωραια περίμενε εδώ".

"Μάλιστα αφεντικό".

"Σκάσε κοντή".

Έφυγε και με άφησε μόνη.

Λοιπόν τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε;.

Και δεν πρέπει να είναι κάτι ακραίο για να μην μας σκοτώσει ο πατέρας.

Χμμ.