မနက်စာ သူကြိုက်တဲ့ ပုဇွန်ထမင်းကြော်လေး
ကျွေးတော့ သေချာ စားနေတယ်။
”ချာတိတ် ဦးတို့ အဝေးကြီးကို ထွက်မသွားချင်
ဘူးလားဟင် ”
မုန်းမိုင် မေးတော့ စားနေတာက ခဏရပ်သွားကာ။
”အင် လူတွေ မရှိတဲ့ နေရာမှာနေချင်တယ် ”
သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး ပတ်ဝန်းကျင်
တွေကို စိတ်ကုန်နေပြီ........။
ခန့် ကို မတွေ့တာကြာလို့ မေးတဲ့သူတွေကလည်း
မေးနေကြတာကြောင့် ဟန်ဆောင်
နေရတာလည်း ပင်ပန်းလွန်းတယ်။
”ပြီးရင် အလုပ်သွားမလို့ ချာတိတ် လိုက်ခဲ့နော် ”
မုန်းမိုင်ပြောတော့ အစားမပျက်ခေါင်း
လေးသာ ငြိမ့်ပြတယ်။
ခဏအကြာစားသောက်လို့ပြီးတော့
အဝတ်အစားနှစ်ယောက်လုံးလဲလိုက်ကြတယ်။
”ဦး သားပြီးပြီ ”
ဆွယ်တာ အပွကြီးကို အနက်ရောင်ဘောင်းဘီ
တိုလေးနဲ့ ချစ်စရာ.......။
နှစ်ယောက်လုံး ကားပေါ်တက်ကာ
ရုံကို ချီတက်လာလိုက်တယ်။
ရုံးရောက်တော့ မုန်းမိုင် ဘာကိုမှဂရုမစိုက်ပဲ
ထူးပိုလေးကို တွဲထုတ်ကာ ကြင်ကြင်နာနာလေး
ခေါ်လာလိုက်တယ်။
လူတွေ ပြောသံကြားပင်မဲ့ ဂရုမစိုက်နိုင်.......။
”ချာတိတ် ဖြေးဖြေးလျှောက် ”
”ဒါပြီးရင် မုန့်သွားစားကြမလား ”
”ဦး နဲ့ အရင်လို ညစျေးမှာ သွားစားကြမလား ”
မုန်းမိုင် ရုံးခန်းမရောက်မချင်း ထူးပိုလေးကို
စကားတွေ ပြောနေမိတယ်။
ပတ်ဝန်းကျင်ကို အာရုံမစိုက်စေချင်တာကြောင့်
ပေါ့.......။
မုန်းမိုင် ရုံးခန်းရောက်တော့မှ
စကားပြောနေတာကို ရပ်တန့်လိုက်တယ်။
ရုံးရောက်တာနဲ့ သူလည်း လုပ်စရာရှိတာတွေ
လုပ်နေသလို ချာတိတ်ကလည်း ကားတွန်းကာ
ကြည့်နေတယ်။
”ဦး အရမ်းစပ်တာစားချင်တယ် ”
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ တောင်းဆိုလာတဲ့ ကောင်လေး
ကို ကျွေးချင်ပင်မဲ့ သူပဲ ဒုက္ခ ဖြစ်မှာ.......။
YOU ARE READING
ရမ္မက် ( LUST)
Romanceလှပတဲ့ ပန်းလေး တစ်ပွင့်က ငယ်ရွယ်သေးတဲ့ အချိန်မှာ လှပစွာ နင်းခြေခံလိုက်ရသောအခါ........။ နင်းခြေမိတဲ့ သူက အဲ့ပန်းလေးကို ရူးလောက်အောင် ချစ်တယ်ဆိုတာကော ယုံလား....... ။ လွပတဲ့ ပန္းေလး တစ္ပြင့္က ငယ္႐ြယ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ လွပစြာ နင္းေျခခံလိုက္ရေသာအခါ...
Part -20
Start from the beginning
