3 ABİ

*1* Abim?

#12.02.2015
Selam! İlk hikayem umarım beğenilir. Medyada;Ilgın.

*İYİ OKUMALAR*

"Söz ver bana korkmak yok. "

"He he. "

"Tağam lan götürmüyorum! "

"Şaka şaka valla korkmak yok. "

"İyi hadi adam akıllı birşeyler giyip gel. "

"Tamam. " dedim ve yanağına sulu bir öpücük kondurdum.

Ben şimdi size olayı anlatayım. Abim

(Kaan) beni korku filmine götürmeye söz verdi. Ama sonradan korkarım diye kararını değiştirdi. Peh ben mi korkacam. Deli manyak.

Odama çıktım. Buz mavisi dar kotumu üzerine beyaz baskılı salaş tişörtümü, siyah hırkamıda geçirdim mi tamamdır. Saçlarımı da hafif at kuyruğu yaptım. Gözlerime eyeliner. İşte hazırım.Aşağı indim. Abime seslendim.

"Abi? "

"Ne vaarr? " diye seslendi.

"Hadiii. "

"Geliyorum bekle. "

Koltuğa oturdum ve beklemeye başladım. Baktım geliceği yok anca yarım saat, bende telefonumu alıp kurcalamaya başladım. Eski fotoğraflarıma bakıyorumda harbi mal gibi gülüyormuşum. Aslında tam öyle değil, gamzelerim olmadığı için. Kaan'ın gamzesi var ama benim niye yok. Neyse olur olmaz şeyleri kafama takıyorum ya en çok bu huyumdan tiksiniyorum.

"Napıyon lan?"

"Seni bekliyorum lan. " dedim onu taklit ederek.

"Hadi kalk bin arabaya. "

Oturduğum yerden kalktım telefonumu cebime attım ve kapıya çıktım. Siyah konverslerimi ayağıma geçirip arabaya yöneldim. Kapıyı açıp içine bindim. Arkamdan abim de gelip bindi. Arabayı çalıştırıp sürmeye başladı.

AVM' ye geldiğimizde arabadan indim. İçeri doğru yürümeye başladım. Arkamdan abimde yetişti. Beraber Sinemaya girdik. Işıklar kapandı ve film başladı.

~~~~~

Bir.Daha.Bu.Filme.Girenin.Ağzına.Kusacağım.

Hayır ciddiyim gerçekten kusacağım. O neydi öyle adam kafasını falan deşiyor. Töbe bir daha bu filme girmek yok.Miğdemi daha fazla tutamadan tuvalete koştum. İçeri girdim ve ilk bulduğum tuvalete daldım.

Tuvaletten çıktım ve elimi yüzümü yıkadım. Abim tuvaletin kapısında bekliyordu. Yanına gittim. "Gidelim mi? " dedi. Ona 'şaka mısın' bakışlarımı attım. Elimden tuttu ve beni dışarı çıkardı. Kendimi küçük bir çocuk gibi hissettiğim doğrudur. Arabaya bindik ve eve doğru sürmeye başladı. Telefonu çaldı. Eline alıp baktığında kaşları çatıldı. Açıp kulağına götürdü.

"Ne!... Çabuk söyle!... Yalan söyleme lan?!!...Kapat gerizekalı beynini deşeceğim!"

Dedi ve kapattı. Bana döndü ve konuşmaya başladı.

"Ne bakıyorsun?"

"Kimdi o ? "

"Kimse. "

"Anlaşılan sende o kişi gibi yalancısın!"

Yola dönmüş olan kafasını tekrar bana çevirdi.

"Nedenini biliyor musun ?!!"

"Neden?!"

"Çünkü o senin abin anladın mı, abin,hani şu 14 yaşındayken sigara kullandığı için evden kaçan abin!!" Yağız. senelerdir annem ve babamdan sonra hasretini çektiğim kişi.

"Abim?"

Bana döndü. "Evet abin, şimdi onun yanına gidiyorum geliyor musun ?"

"Evet. " dedim kısık ses tonumla çıkardığım sesten.

"Tamam o zaman Yağız'ı abini görmeye hazır mısın? " dedi ve hafif gülümsedi. Öyle çok özlemiştim ki onu adını duyunca gözlerim doluyor.

"Evet " derken bende gülümsedim.

"Son kararın mı? "

"Evet "

" 3 evetle uğurluyoruz seni " dedi ve kahkaha atmaya başladı. Dayanamayıp bende ona katıldım. Artık komik olan neyse.

Sonunda kahkahalarımızı durdurabildiğimizde abim arabayı çalıştırdı. Uzun bir yolculuğun sonunda bir kafenin önünde durduk.

"Hadi in "

"Tamam kaptan sakin ol iniyorum " dedim alayla.

Beraber kafenin içine girdik. Cidden çok heyecanlıydım. Elim ayağıma dolanmıştı. İçeride göz gezdirdim. Sadece bir kaç masa doluydu. En dipteki cam kenarının yanındaki bir masaya ilerledik. Kalbim o kadar hızlı atıyorki patlamak üzere.Masaya doğru ilerledik. Yağız ilk önce bana anlamayan bakışlarla baktı. Daha sonra birden sırıtmaya başladı.

"Ilgın?" Oturduğu yerden kalkıp bana sarıldı.

"Nerdesin bu zamana kadar? "dedim fısıldayarak.

"Bir daha seni asla bırakmayacağıma söz veriyorum. "

Benden ayrıldı. "Çok özlemişim seni! "

"Bende abi... bende" kokusunu doya doya içime çektim. Ondan ayrılıp sandalyeme oturdum. Sürekli bana bakıp tebessüm ediyordu.Yağız sonuncu abim. Sanırım kadroyu toparladık. Ben, Kaan, Yağız, Yiğit.

Annem ve babam ben 10 yaşındayken yangında ölmüşler. Yan evde yangın çıkmış tabi yangın büyük olduğundan bizm evede sıçramış, annem ve babamda yanarak... Neyse ya bana 3 tane abi bıraktılar ya yine de seviniyorum. Onlar da olmasa kim bilir ne yapardım. Cebimden telefonumu çıkarıp Yiğit'i aradım.Yiğit gözlüklü olmasına rağmen çoh daş yani, haberiniz olsun. İlk çalışta açtı. Değerimi biliyo tabi.

"Alo abi "

"Efendim "

"Buraya gelsene " ne diyom ben ya.

"Nereye geliyim?"

"Kafeye " nerden bilecek ama hangi kafe olduğunu.

"Ne diyon sen "

"Dur abime vereyim. "

Telefonu abim Kaan'a uzattım. Alıp konuşmaya başladı. Bende o sırada Yağız'ı izlemeye koyuldum. Hiç birimiz birbirimize benzemiyoruz. Biz nasıl kardeşiz. Dışardan görsem evlatlık falan sanırım heralde.

Kaan telefonu bana uzattı. Aldım ve cebime koydum. Çok sessizdik. Kimse konuşmuyordu ama Yağız sürekli bana bakıyordu. Sanki yılların hasretini gideriyor gibi.

Çok geçmeden Yiğit geldi. Yanağımdan öpüp bir sandalye çekti ve oturdu. Yağız'ı görünce birden yüzündeki bütün gülümseme soldu. Ayağa kalktı ve ona doğru yürüdü. Yakasından tutup yukarı kaldırdı. Kafedeki bütün gözler bize döndü. Kaan kalkıp Yiğit'in elini çekti. Tabi bende o sırada ayağa kalktım ve onları durdurmaya çalıştım. Ama nafile. 3tane koca adamı mı durduracağım?

Yiğit Yağız'ın yakasını bırakıp oturdu. Sakinleşmiştik. Yağız'a bağırmaya başladı tabi sadece bizim duyabileceğimiz bir sesle.

"Ne işin var lan burda "

"Abi tamam sakin olur musun? Neden böyle yaptığını anlamıyorum! Kaç yıl sonra ilk defa onu gördüm ve ne kadar özlediğimi tahmin bile edemezsin. Her zaman kendini düşünme, bir an olsun çevrendekilere bak onların düşündüklerine ortak ol " diye sitem ettim.

Alayla bana baktı "Ben özür dilerim sadece giderken 'sizi bir daha görmek istemiyorum ' diyen bir adamı görmek istemezsin diye düşünmüştüm. "