Κεφάλαιο 1

Start from the beginning
                                    

Αλίμονο, αν δεν αργήσει μια φορά κάτι πηγαίνει λάθος.

" Γειά "λέει και πάει να περάσει αλλά η κυρία τον σταματάει.

" Που νομίζεις ότι βρίσκεσαι Τζόνσον;"

" Στην κόλαση, μα τι ερώτηση είναι αυτη;" ρωτάει ειρωνικά

"Είσαι στο σχολείο όμως και πρέπει να ακολουθείς τους κανόνες! Και τώρα παλουκωσου κάτω αν δεν θες να παρεις και άλλες απουσίες!" φωνάζει και ρολλαρει τα μάτια του.

" Δεν έχω να κάτσω κάπου!"

"Τις άλλες φορές που καθόσουν αγόρι μου; Στο πάτωμα;" ειρωνεύεται.

" Δεν ερχόμουν ή και να ερχόμουν έλλειπε κάποιος. " γελάκια ακούγονται και η καθηγήτρια κοιτάει την τάξη.

" Σκασμός! Τζάκσον δίπλα στην Μίλερ" γουρλώνω τα μάτια μου και σηκώνω το κεφάλι μου από το σχέδιο που ζωγράφιζα και κοιτάω την καθηγήτρια.

" Βικτόρια μου σε παρακαλώ πολύ πάρε την τσάντα σου, να κάτσει ο Αλεξ" πάντα με συμπαθούσε αυτή, εγώ νταξει δεν την μισώ αλλά μου σπάει τα νεύρα ώρες ώρες. Και είναι μια από αυτές τις ώρες τώρα.

"Μ-μάλιστα" αποκρίνομαι χαμηλόφωνα και παίρνω την τσάντα μου βάζοντας την αριστερά μου.

Δεν γυρνάω κάνω να τον δω. Τον νιώθω να κάθεται δίπλα μου και κοιτάω έξω από το παράθυρο το μαύρο σύννεφο που αγκαλιάζει αυτή την στιγμή την πόλη.

"Συνεχίζω λοιπόν αυτό που έλεγα περί της εργασίας, θα διαλέξω εγώ τι κατηγορία θα έχει η κάθε ομάδα." μια κοπέλα σηκώνει το χέρι της και της κάνει νόημα για να το κατεβάσει.

"Προτού μου ζητήσετε να μπείτε σε ομάδες που εσείς θέλετε, θα πρέπει να σας ενημερώσω οτι οι ομάδες θα είναι μόνο με δύο άτομα, ουσιαστικά συνεργασία και επιπλέον η συνεργασία αυτή θα είναι με τον διπλανό σας και δεν σηκώνω ουδέ μια αντίρρηση ή αλλαγή ο κόσμος να χαλάσει." ανακοινώνει και αμέσως γυρνάω να την κοιτάξω με βλέμμα που εκλιπαρει να με αλλάξει.

"Και αν δεν θέλουμε με τον διπλανό μας; " παίρνει μόνος του τον λόγο ο Αλεξ.

Έχει και παράπονο! Θα την κάνω που θα την κάνω μόνη μου γκρινιάζει κι όλας!

" Να κόψετε τον λαιμό σας αν δεν θέλετε, οι ομάδες δεν αλλάζουν. Και συ καλά θα κάνεις Αλεξ να βοηθήσεις την Βικτόρια, θα το καταλάβω αν δεν το κάνεις. Και πίστεψε με χρειάζεσαι τον βαθμό μου όσο τίποτα." 

You belong with me Where stories live. Discover now