South Boys #1: Kiss Master (Published and to be adapted soon into mini-series)

Chapter 45

Pupungas-pungas siyang yumuko. Nang tumayo siya ay hinagod niya ng mga daliri ang kanyang buhok. Kung hindi lang messy ang buhok at sobrang lamlam ng kanyang abuhing mga mata ay hindi mo maiisip na bagong gising siya.

Humarap siya sa akin. Walang paalam na kinapa niya ang noo at leeg ko kung mainit pa. Hindi ko na naitago ang pag-igtad ko dahil sa gulat.

"Kumustang pakiramdam mo?"

Ito, hiyang-hiya sa 'yo. Pero syempre hindi ko isinaboses iyon. Sa isip lang.

"Nagsaing ako," sabi niya saka pumunta sa maliit kong lababo kung saan nandoon cute kong rice cooker. "May ulam din dito. Bumili ako sa labas kanina. Iinitin ko kung gusto mo nang kumain."

"Hindi pa naman ako gutom," hiyang-hiyang sagot ko, 'tapos saktong pagkasabi'y tumunog na naman ang tiyan ko. Ahg kainis! 

Nilingon niya ako. "Kakain ka na."

Tumikhim ako. "Mabuti may nabilhan ka ng ulam nang ganito kaaga..." pasimpleng comment ko para maiiwas ang tungkol sa hindi pakikisama ng tiyan ko.

"One pm na."

Nandilat ang mga mata ko. "Ha? Hindi nga?!"

"Matagal kang tulog."

Ihinanger ko sa likod ng pinto ang tuwalya kong ginamit saka ko siya nilapitan. "A-ako nang mag-aasikaso ng pagkain!"

"Just stay there."

Magpupumilit sana ako pero masikip ang tapat ng lababo, hindi kaya ng katawang lupa ko na makipagsiksikan doon sa kanya.

"S-sige na nga..." napaatras ako.

Pinanood ko na lang ulit siya sa pagkilos matapos buksan ang wall fan kasi baka naiinitan na siya.

"Kumain ka na rin ba?" kinalmahan ko ang boses ko nang tanungin siya.

Hindi ko alam kung ano ba kami ngayon. Ayaw kong magtunog na nag-aalala o walang pakialam. Isinakto ko lang.

"Hinihintay kitang magising."

"Ha? Sana nauna ka na..."

Tiningnan niya lang ako na parang pinararating na ang absurd ng sinabi ko.Napanguso ako at naupo sa gilid ng kama. Pinanood ko na lang ulit siya sa pulido niyang pagkilos sa kapiranggot kong kusina.

Nakatapos na siyang magsandok at maghanda ng pagkain sa maliit kong center table. Tumayo ako para lumipat sa paanan ng kama. Siya naman ay sa sofa naupo, paharap sa akin at sa pagkain.

"Ako na." Hindi na ako pumayag na pati pagsasandok ng sabaw sa mangkok patungo sa aking plato ay siya pa ang gagawa.