Nowy świat pogrążył się w chaosie.
Ogień i Woda zaczęli niszczyć wszystko na ich drodze.
Zimno jak wcześniej Ciemność znalazło drogę do ludzkich serc i razem siały spustoszenie.
Samotność sama zdawała się oszaleć razem z ludźmi, przestali ją czuć, a ona zapadła się w sobie.
Szczęście siedziało zamknięte na bezludziu z dala od wydarzeń. Kruche jak porcelana, nie odważyło się uśmiechnąć ani razu.
Nowy Świat przypominał pustkowie, nie było już tam nic żywego, tylko byty, które szalały same nie wiedząc co tak na prawdę się stało.
A gdzie było Zapomnienie? Gdzie była, gdy wszystko znowu upadło? Gdy znowu miało się odnowić?
Nikt o niej nie pamiętał i tym razem się nie pojawiła.
