South Boys #1: Kiss Master (Published and to be adapted soon into mini-series)

Chapter 43

Funny that we are having a casual conversation here. Sa sobrang casual, ang weird sa pakiramdam. Habang tumatagal, the feeling was getting weider and weirder.

Namulsa siya sa suot na jeans. "Alam ba ng tatay mo na pinupuntahan ka ni Hugo sa apartment mo?"

Kahit walang laman ang aking bibig ay nasamid ako. "Excuse me?!"

There, tinapos niya na ang magaang usapan.

"I'm just curious," balewalang sagot niya.

"Oo alam niya," hindi ko itinago ang iritasyon. "Wala lang kay Tatay Bear kasi kilala naman niya si Hugo."

"So you're still together," sabi niya na hindi patanong.

Naitirik ko ang mga mata ko dahil mapapatid na ang pasensiya ko. Nage-gets ko na pinaparatangan niya akong sinungaling. Sinabi ko kasi sa kanya sa kotse noong galing kami sa mansiyon nila, na hindi kami ni Hugo, pero that day nga, tyempo na nadatnan namin na naghihintay sa akin si Hugo sa labas ng apartment ko. Hindi ko naman kailangang i-explain kay Arkanghel ang tungkol doon, pero sa ikatatahimik ng kaluluwa niya, okay sige.

"Magkaibigan lang kami ni Hugo. Alam iyon ni Tatay Bear," tuwid kong sabi sa kanya at bahala na siya kung maniniwala siya. Wala naman akong pakialam.

Nagulat ako nang ngumiti siya. It wasn't a big smile, but still he smiled at me. Ito iyong unang beses na nginitian niya ako kaya nakakagulat.

"Okay. Magkape na tayo."

"Wala nga akong pera!" napalakas ang boses ko sa pagpipigil ng pagka-irita. Napatingin tuloy sa amin ang mga dumaraan.

Napahugot ako ng hininga para magpakalma. Hindi pwedeng siya kalmado tapos ako, nai-stress dito.

Ilang beses akong nagpakawala ng paghinga bago nagsalita. "Late na ako sa work at kailangan ko nang pumasok," kalmante na ang boses ko ngayon. "Magkape ka na lang mag-isa, ha?" Tinalikuran ko na siya.

"Sussie," tawag niya.

Huminto naman ako at lumingon sa kanya. "Hindi ako mayaman na pwedeng mag-decide kung kailan ko trip pumasok sa trabaho. Hindi ako boss. Empleyado lang ako na pa-sweldo ng kumpanya kaya kailangan kong magsikap para hindi ako masesante."

"My company is hiring."

Naglapat ang mga labi ko sa inis. Napatid na naman ang pisi ko. "Pinagyayabangan mo ba ako?"

"Would you believe me if I say no?" balik-tanong niya na wala man lang kahit anong emosyon.

Hindi nga naman siya tunog o mukhang nagyayabang. Actually, ang kalmado nga lang niya. Siguro insecure lang talaga ako o masyadong praning. Hindi nga naman kasi kami close.