Bir Mucize Yeter (TAMAMLANDI!)

8.BÖLÜM:BIRAK MUCİZEN OLAYIM

Medya: delibal son sahne müziği
(Açıp okuyabilirsiniz)

"Benim üç yıldır süren bir ilişkim vardı."diyerek başladım anlatmaya şimdiden sesim titriyordu. "Çok güzel bir ilişkiydi bizim ki bazen annem olur nasihat verir bazen babam olur korur bazen sevgilim olup hayallerimi gerçekleştirirdi.

Yıllar yılları kovaladı evlenmeyi bile düşünüyorduk. Bir gün onunla beraber arabaya bindik Berk ve Elçinlerle buluşmaya gidicektik.

Arabada müzik dinlerken bir anda eski sevgilisi aradı. Çok kıskanmıştım. Onur bilirdi benim bu kadar kıskanç olduğumu ama inadıma yapar gibi kızla konuştu.

Konuşma tarzı beni deli ediyordu. Gülerek kapattı telefonu sinirle yüzüne bakıp tersledim demediğimi bırakmadım. Damarına fazla basmış olacağım ki büyük bir kavgaya tutuştuk.

Sinirden ağlıyordum,ben ağladıkça Onur daha da sinirleniyor fark etmeden de hız yapıyordu. Çek sağa incem diye bağırdım. İzin vermedi. Tekrar bağırdım. Yine izin vermedi.

Arabayı o kadar hızlı kullanıyordu ki yolda ki arabalar kornaya basarak bizi uyarıyorlar ama Onur daha da sinirleniyordu."

Bir anda gözümden yaşlar boşalmaya başladı derin bir nefes alıp anlatmaya devam ettim.

"Ben korkudan Onur yavaşla kaza yapacağız diye ikaz ettikçe o daha da hız yapıyordu. O sırada Onur arabanın kontrolünü sağlayamadı. Karşımızdan gelen arabaya çarpmamak için kırdı direksiyonu araba takla atmaya başladı.

-ağlaması daha da güçlenir-

gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Baş ucumda annem diğer köşede ablam uyanır uyanmaz Onur'u sordum. Durumunun kötü olduğunu söylediklerinde kalbime bir ok saplanmıştı her şey benim yüzümden olmuştu.

Onur'u görmeyi çok istiyordum hızla kolumdaki serumu çıkardım ama ayağa kalkmaya yeltendikçe kıpırdayamıyordum.

Korku ile dokundum bacaklarıma annem ağlayarak çıktı dışarı. Korku ile ablama dönüp "hissetmiyorum abla bacaklarımı hissetmiyorum!!"diye bağırdım.

Ablam ağlayarak "felç geçirmişsin"dedi. Hayat ikinci kez başıma yıkılmıştı. Bunu duymak o kadar çok zoruma gitmişti ki kendi canımı hiçe saydığım yetmezmiş gibi sevdiğim adamı da hiçe saymıştım. Bu habere rağmen yine zor bela yoğun bakımın önüne gidebildim.

Onur'un annesi sarılıp saatlerce ağladı omzumda diyemedim ki benim yüzümden oldu her şey benim suçum dilim tutuldu sanki.Doktorlar dinlenmemi söyleselerde her gün ağlayarak bekledim kapıda ama uyanmıyordu.

Hiç bir tepki dahi vermiyordu. Allah'a yalvarıyordum alma onun canını alacaksan benimkini al diye ama dualarım sonuç vermedi. Bir hafta sonra Onur'un annesinin omzunda uyurken doktorların bağrışları ile açtım gözlerimi korkuyla bekliyor bir yandan da dua ediyordum.

İşte o an kalbime bir şey oldu nefesim kesildi gözümden tek bir damla yaş düştü. Hani hissedersin ya bir şey olacağını kalbin daralır, ruhun bedenine sığmaz işte öyle bir şey yaşıyordum.

Fısıldayarak "Öldü"dedim.

ben bunu der demez doktorlar odadan çıkıp o can alıcı cümleyi söylediler

"başınız sağolsun..."

Herkes feryat edip yerlerde ağlarken ben sinir krizi geçiriyordum. Benim yüzümden benim saçma hareketlerim yüzümden ölmüştü.

O gün beni sakinleştiricilerle yatıştırdılar. Öyle zordu ki Çağatay öldüğünü kabullenmek o kadar zordu ki öyle suçlu hissediyordum ki " dedim.