Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ᴇᴘɪꜱᴏᴅᴇ ᴍᴜꜱɪᴄ: ʜᴇʀᴇ ᴄᴏᴍᴇꜱ ᴛᴏ ꜱᴜɴ / ᴛʜᴇ ʙᴇᴀᴛʟᴇꜱ
ⓢⓣⓐⓡⓚ
• 1. Bölüm •
25 Nisan 1986 / Kaliforniya - Los Angeles
Saat: 20.45
Esmer genç yorgundu.
İlk defa yorgun hissetmiyordu fakat ilk defa gitmek istiyordu. Her şeyi bırakıp biraz toz olmayı, belki de farklı bir evrene taşınmanın yolunu bulmayı. Gerçi farketmiyordu, sonuçta hepsinin çıktığı kapı aynıydı; burasından farklı bir yer. İşlerinin olmadığı, kafasının rahatladığı.
"Ah," elini sertçe, umursamadan alnına vurdu. "Bu kadar salak olma ihtimalim yok değil mi?"
Kendine söylenirken adeta homurdanarak köpeğinin mama kanını doldurdu. Hayvan, hafif duygusal gözlerle sahibini süzerken sezgi yetenekleri sağolsun olacakları az çok tahmin ediyordu. Esmerin bu bıkmış tavırları uzun bir süre burda olmayacağının habercisiydi.
Kapları doldurduktan sonra tek askılı siyah, yer yer de eskimiş çantasını omzuna takıp anahtarını bir kaç kez çevirme ihtiyacı duydu. Yolu 1937 yılında insanların hizmetine sunulan "Los Angeles Uluslararası Havalimanı" idi. Aklındaki tek soru ise tatilini nerde geçireceğiydi. Herkese ve herşeye dur diyip inandığı din için çaba göstermeliydi belki de. Bet-Amikdaş'a gidip huzurlu ve sakin bir tatil geçirebilirdi çünkü yahudi olmanın verdiği sorumlulukları son zamanda atladığı kaçınılmaz bir gerçekti.
Yahut tamamen şu anki dünyaya odaklanıp asıl gönlünün gitmek istediği yere; Ukrayna'ya uçabilirdi. Pripyat şehrinin yakınlarında akrabası oturuyordu. Aradığı her şey belki de oradaydı. Kalbi de ondan yanaydı. Belki de içindeki ateşe Ukrayna'nın soğuğunu çekmeliydi.
Yanına aldığı bir miktar parası ve bir kaç parça eşyası ile taksi aramaya başladı. Saatlerdir bu uğraş peşinde dolanırken üzerine baktı. Çok mu görünmezdi? Belki biraz. Siyah, küçük puantiyelere sahip olan bir kazağın üzerine açık tonlarda dolaşan bir ceket geçirmişti. Altında ise yine koyu tonlarda gezinen bir pantolon vardı.
Şans bugün ondan yana değildi.
Büyük bir uğraşın ardından istediği taksiye ulaşmış uzun bir yolculuk geçirmişti. Gerçi Havalimanına girmesi taksi macerasından daha uzun sürecek gibi duruyordu. Halâ kontrolden bile geçememişken önce bilet almalı, ardından eşyalarını tartmalı ve kontrolden geçirmeli, bir kez daha kendisi kontrolden geçmeli, biletine bir süre boyunca bakılmalı... Tanrım! Ne çok işi vardı...
Sıra kendisine geldiğinde yurtdaş olduğu adama bıkkın bir halde de olsa gülümsedi. Ertesi gün bir Amerikalı dahi göremeyeceğine adı gibi emindi. Yani sonuçta Amerika ve Sovyetler anlaşamayan bir ikiliydi. Milliyetçi ve inandıkları uğruna giden iki insan topluluğu vardı ortada. Fakat Tony politika ile uğraşmayacak kadar da yorgundu.
