𝘿Ö𝙑𝙈𝙀𝙇𝙞 & 𝙑.𝙄.𝙋. / 𝙩𝙚𝙭𝙩𝙞𝙣𝙜☣

•5.7°

"Yok, babam bugün geç gelirmiş. Şansına küs, bugün seni evden sopayla kovalayacak bir Poyraz amcan yok."

Annemin bana olan kınayıcı ifadesi hevesle gülleri koklarken kaybolmuştu.

Yiğit söylediğim şeye muzip bir şekilde gülümseyip  vestiyerdeki pasta paketini de bana uzattı. Gözlerim mutlulukla ışıldarken Yiğit dudaklarını sessiz bir şekilde oynattı.

'Sen pastayı ye, ben de seni yiyeceğim.'

Pasta paketini alıp, dirseğimi sakin bir şekilde ölümcül darbem için kullanıp, zaman kaybetmeden Yiğit'in karnına geçirmiştim.

"Teşekkür ederiz. Hadi masaya geçelim. Acıkmışsın sen, belli."

Yüzü hafif kızaran Yiğit, acıdan dolayı yanaklarını şişirip, indirdikten sonra derin bir nefes almıştı.

"Önce eller annemin Yiğit oğlu. Önce eller."

Pasta kutusunu tezgaha bıraktığımda annem de güllerini olağan bir yere bırakırken Yiğit'in ellerini yıkayıp gelmesi ile masaya oturmuştuk.

"Afiyet olsun."

▪▪▪

Yemeğin sonlarına doğru annemin Yiğit ve bana olan 'Üniversite' de Yapılması Gereken 27493 Altın Kural' konuşmasını dinlerken Yiğit'in telefonundan yükselen bildirim sesi ile ıssız bir ortam oluşmuştu.

Yiğit, telefonunun ekranını açarken annem de önemli bir şeydir belki diye düşünmüştü ki konuşmasına ara vermişti.

Alışmıştım. Uzun zamandır benim yanımda olduğu her an bildirim geliyordu. Futbolcu olmasından dolayı onu takip eden insanların mesajlarıdır belki diye düşünüyordum. Ama düşünüyordum!

Yiğit'in yanımda oturmuş olmasından dolayı ekranı kolayca görürken ekrandaki 'Mavi' yazısı ile elimdeki çatalı yerine bırakıp önüme döndüm.

Mavi. Mavi. Mavi. Tam 1 aydır sürekli Mavi. Bunu kıskanıyor olmam, doğru muydu? Çünkü ben Yiğit ile sevgili olduğumuz zamandan beri ilk defa onu kıskanmaya başlamıştım.

İlk kıskançlık duyduğum kişi en yakın kız arkadaşım olmamalıydı. Bu benim açımdan yapılmış bir hainlikti. Doğru değildi, yanlıştım.

"Kötü bir şey mi var Yiğit?"

Annemin Yiğit'e olan bakışları ile istemsizce başımı Yiğit'e çevirmiştim.

Gözlerim soluklaşmış sıratta gezinirken yavaşça telefona kaydı...

"Ee, sanırım lavaboya gitmem gerek."

Dirseğim masadan düşerken, aniden sandalyeden kalkan Yiğit'in hızlı ilerleyişi ile başımı çevirip gittiği yolu izledim.