𝘿Ö𝙑𝙈𝙀𝙇𝙞 & 𝙑.𝙄.𝙋. / 𝙩𝙚𝙭𝙩𝙞𝙣𝙜☣

•5.7°

Edis ile beraber aynı üniversite olan bize karşı, Yiğit, Ege, Ekin ve Mavi de beraber başka bir üniversitede eğitim görüyorlardı.

Hepimizin istediği üniversiteyi kazanmış olması da nokta atışı gibi bir şeydi.

Mutluydum, sevgilim ile, ailem ile, arkadaşlarım ile... Küçük bir sıkıntı vardı ama bunu şu an sorun olarak görmüyordum. Bunca zaman arkadaşlarımdan kazık yememiştim. Bundan sonra da yemezdim herhalde.

Siyah pantolonumu ve beyaz tişörtümü giyindikten sonra üzerine de siyah gömleğimi düğmelerini iliklemeden geçirip aynadan saçıma baktım. At kuyruğum olması gerektiği gibiydi.

Ellerimi tekrar yıkadıktan sonra odamdan çıktım.

"Evet, şimdi isteklerinizi söyleyebilirsiniz.  Hatta ellerimi tekrar yıkayabilirim rahat etmezse içiniz."

Musluğu açıp, ellerimi tekrar yıkadıktan sonra havluya silip, anneme döndüm.

"Dolaptaki salatayı çıkarıp, yağını ekler misin?"

İstek üzerine dolaptan çıkardığım üstü streç film ile kaplı salata dolu kaseyi tezgaha koyup eklenmesi gerekenleri ekledim ve karıştırdım.

Annemin masaya koyduğu bardaklar ile salata tabağını da ben masaya koyduğumda her şeyin tamamlanmış olmasını sağladım.

"Yine çok becerikliyim. Değil mi anne?"

Başını yana eğen annem, "Hı, ne demezsin." bakışları ile çorba servis kasesini masaya koydu.

"Ah, bak Yiğit geliyor. Git de kapıyı aç."

Annemin baktığı yeri takip ederken camdan gördüğüm beden ile gülümseyerek kapıya ilerledim.

Yiğit'in kapıyı çalmasına izin vermeden kapıyı açtığımda ışık görmüş tavşan gibi kalmıştı bir kaç saniye.

"Annemin Yiğit oğlu da gelmiş. Hoş gelmiş."

Beni görünce büyüyen gülümsemesi, beni daha da gülümsetirken içeri girip elindeki paketleri vestiyere bırakır bırakmaz kollarını sımsıkı bana sardı.

"Annenin Yiğit oğlu olmak çok hoş da, sen yine de sevgilim gelmiş de."

Kulağıma fısıldaması ile huylandığımdan dolayı bedenim titrerken sesli bir şekilde gülüp, anneme sarıldı.

"Hoş geldin Yiğit."

"Hoş bulduk Müge Teyze."

Annemden ayrılıp, vestiyere koyduğu orta boy gül saksısını anneme uzattı.

"Zahmet ediyorsun oğlum. Her zaman ki gibi mavi gül almışsın."

"Ne zahmeti efendim. Onur duyarım. Siz mutlu oluyorsanız, zahmet değildir. Poyraz amca yok mu?"