លោកពូ complete✔️ Season I

ភាគ១៧ លោកពូ

ពេលព្រឹកប្រលឹមថ្ងៃថ្មីបានមកដល់ ព្រះអាទិត្យរះឡើងសន្សឹមៗជះពន្លឺមកលើកាប៉ាល់ដល់ធំនៅកណ្តាលផ្ទៃទឹកសមុទ្រពណ៍ខៀវស្រងាត់ ខ្យលអាកាសនាពេលព្រឹកយ៉ាងស្រស់ស្រាយបូករួមនឹងសម្លេងចាប់នឹងរលកធ្វើឱ្យអាកាសធាតុរឹតតែល្អគួឱ្យចង់រស់នៅថែមមួយកម្រិតទៀត។
នៅក្នុងបន្ទប់យ៉ាងធំដែរមានគ្រឿងលំអយ៉ាងស្រស់ស្អាតជាច្រើនទប់តែងជុំវិញបន្ទប់ធ្វើឱ្យយើងដឹងរួចហើយថានេះ
ជាបន្ទប់វីអាយភីសម្រាប់អ្នកដែរមានអំណាចតែប៉ុន្នោះ។ សម្លៀកបំពាក់ធ្លាក់នៅលើឥដ្ធដោយគ្មានរបៀបរៀបរយ
រាងស្តើងដែរស្ថិតក្នុងភួយដោយគ្មានសម្លៀកបំពាក់ បើកត្របកភ្នែកឡើងយឹតៗដោយឈឺក្បាលធីងធោង...
«អ្ហឹក...» គ្រាន់តែបើកភ្នែកមកភ្លាមហើយងាកសម្លឹងមើលទៅម្ខាងដែរមានបុរសម្នាក់ដែរមាននាមជាពូដែរនាងលួចស្រលាញ់មកជាយូកំពុងដេកនៅជិតនាង។ ពេលនេះគេ
បានបំផ្លាញ់ក្តីស្រលាញ់នាងអស់ហើយគ្មានសេសសល់អ្វីទៀតនោះទេ គេកំពុងតែបំផ្លាញនាងម្តងបន្តិចៗហើយ។
នាងតូចដកក្រសែភ្នែកចេញពីគេមុននឹងងាកទៅម្ខាងទៀតរួចខាំមាត់ទប់ទឹកភ្នែកដែរកំពុងហូមកមិនឈប់ដោយទ្រូងឈឺផ្សាតឹងណែន។ នាងមិនដឹងទេថានឹងត្រូវធ្វើអ្វី បន្តទៀតព្រោះពេលនេះខួក្បាលរបស់នាងគិតមិនចេញអ្វីទាំងអស់ វាច្របូកច្របល់អស់ហើយ បើនាងត្រឡប់ទៅកាណាដាវិញ ទៅរកប៉ានឹងម៉ាក់វិញ តើនាងត្រូវប្រឈម
មុខនឹងពួកគាត់បែបណា នេះនាងជ្រុលខ្លួនជាមួយពូរបស់ខ្លួនទៅហើយ។ ម្យ៉ាងទៀតវាក៏មិនងាយស្រួលដូចគ្មាបើសិនជានាងចង់ត្រឡប់ទៅវិញ កាលពីយប់មិញនាងចាំសម្តីរបស់គេគ្រប់ម៉ាតទាំងអស់ គេនឹងមិនដោះលែងនាងងាយៗនោះទេ។
«អ្ហឹក...ៗៗ»
«ហុឹម...ឈប់យំទៅ!!» Sooបើកភ្នែកឡើងដោយសាឡឺ
សម្លេងរំខានពីនាងតូចទើបគេភ្ញាក់បែបនេះហើយក៏និយាយទាំងមុខក្រញូវ។
«អ្ហឹក...ហេតុអីធ្វើបែបនេះ??» រាងតូចក្តោបភួយជាប់
ហើយក៏ព្យាយាមក្រោកអង្គុយរួចនិយាយទាំងទឹកភ្នែក
ទៅកាន់គេ នាងចង់បានមូលហេតុនឹងហេតុផលពីទង្វើរបស់គេដែធ្វើដាក់នាងកាលពីយប់មិញនេះ។
«យើងគ្មានចម្លើយសម្រាប់ឯងទេ!!» រាងក្រាស់ក៏ស្ទុះក្រោកអង្គុយដូចគ្នា ហើយក៏ប្រសបភ្នែកជាមួយនាងតូចរួចនិយាយដោយទឹកមុខរាបស្មើ...
«ហឹស...ខ្ញុំ-ស្អប់-ពូ ណាស់! ចាំពាក្យសម្តីរបស់ខ្ញុំទុកទៅ ពេលនេះពូបានខ្លួនប្រាណរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែពូមិនអាចបានបេះដូងរបស់ខ្ញុំដូចកាលពីមុនទៀតនោះទេ!!» នាងនិយាយដោយប្រើកាយវីកាសើចចម្អកដាក់គេ ដើម្បីឱ្យគេមានអារម្មណ៍ថាឈឺ នឹងខ្មាស តែគេបែជាតបមកវិញដូចជាគ្មាន
អារម្មណ៍ឈឺអីបន្តិចសោះ។
«យើងមិនខ្វល់...យ៉ាងណា យើងក៏ចងឯងទុករួចហើយ! ឯងគ្មានផ្លូវអាចរត់ទៅណាឆ្ងាយពីយើងនោះទេ!!»
ស្រដីហើយក៏ក្រោកចេញទៅទាញកន្សែងហើយចូល
ទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកដោយកាយវីកាមួម៉ៅ
«អ្ហឹក...ៗៗ» Jenទប់អារម្មណ៍មិនជាប់ក៏ចេះតែបង្ហូទឹកភ្នែកមកមិនឈប់ ពេលនេះនាងមានអារម្មណ៍ថាឈឺទាំងចិត្តហើយក៏ឈឺទាំងកាយដូចគ្នា ខ្លួនប្រាណនាងពេលនេះគឺមិនខុសពីត្រូវគេចាប់រំលោភនោះទេ គ្រប់កន្លែងគឺពោពេញទៅដោយស្នាមជាំក្រហមដែរគេជាអ្នកបស់ត្រាទាំងអស់
មិនថាដើមទ្រូង គល់ក គឺគ្រប់កន្លែងវាធ្វើឱ្យនាងមានអារម្មណ៍ថាសង្វែកខ្លួនឯងជាខ្លាំង។
មួយសន្ទុះក្រោយSooក៏ចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញជាមួយនឹងកន្សែងរុំល្វែងក្រោមហើយដើរទៅយកសម្លៀកបំពាក់នៅក្នុងទូមកស្លៀក។ នាងតូចឃើញគេចេញមកក៏ជូតទឹកភ្នែកដែរហូមកនោះចេញមុននឹងនិយាយយ៉ាមុតមាំ៖
«ខ្ញុំចង់ទៅកាណាដាវិញ...ពូជួយរៀបចំឱ្យខ្ញុំផង!!» នាង
តូចនិយាយដោយមិនហ៊ានសម្លឹងមុខរបស់គេ នាងដឹងថាគេនឹងមិនជួយនាងនោះទេ តែនាងនឹងព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលគេតាមដែរអាចធ្វើទៅបាន។
«ហឹស...ឯងមិនចាំសម្តីយើងទេ?ខួរបង្កងមែនទេ?» Sooបស់ពាក្យសម្តីយ៉ាងគ្រោគ្រៀតមកដាក់នាងហើយ
ថែមទាំងញញឹមចម្អកដាក់នាងទៀត
«បើពូមិនជួយក៏មិនអីដែរ!! ខ្ញុំទៅពឹងមិត្តរបស់ខ្ញុំក៏បាន!!!» Jenទ្រាំមិនបានក៏និយាយដោយស្នាមញញឹមឌឺដងដាក់គេវិញហើយក៏សម្លឹងមុខគេមិនដាក់ភ្នែក។ នាងទទួលស្គាល់ថានាងចាញ់គេត្រង់គេប្រើកម្លាំងបាយមកលើនាង តែនាងមិនបានចាញ់ក្នុងកានិយាយឌឺដងបែបនេះទេ ដឹងចរឹកនាងស្រាប់ហើយ។
«អាMarkមែនទេ?? នេះស្រលាញ់វាណាស់ហេ៎បានជានិយាយតែពីវាគ្រប់ពេលបែបនេះ?» Sooចាប់ផ្តើមក្តៅស្លឹកត្រចៀកភ្លាមបន្ទាប់ពីឡឺនាងនិយាយពីអាម្នាក់នោះ
«មែន...ខ្ញុំស្រលាញ់Markណាស់!ព្រោះMarkគេមិនឃោឃៅដូចជាអ្នកខ្លះ!!» Jenមានចេតនានិយាយដៀមដាមដាក់គេ តែគិតហេ៎ថាគេជាក្របី គេមិនមែនល្ងង់នោះទេ ដែរ
មិនដឹងថានាងកំពុងនិយាយសំដៅមកគេ។
«ឯងសាកនិយាយម្តងទៀតទៅមើល!!»
«ខ្ញុំស្រលាញ់Markណាស់...ស្រលាញ់ៗៗ...ហ្អឹម!!»
រាងក្រាស់ស្ទុះមកចាប់កញ្ចឹងកនាងជាប់ហើយថើបមាត់នាងយ៉ាងខ្លាំងដោយកាខឹងសម្ប៉ារួចក៏ចាប់ផ្តួលនាងទៅលើពូកជាប់។ ដៃតូចៗព្យាយាមវៃខ្នងរបស់គេផងក្តិចផងតែគេបែជាមិនព្រមបញ្ឈប់ទាល់តែសោះ។ ដៃក្រាស់ចាប់ដៃរបស់នាងជាប់ហើយសង្កត់ទៅលើពូកដើម្បីកុំឱ្យពូកែវៃគេបន្តទៀត។ មួយស្របកក្រោយទើបគេដក
បបូមាត់ចេញវិញ ហើយក៏មកថើបនឹងបឺតជញ្ចក់ត្រង់ប្រលោះកសងខាងរបស់នាងតូចម្តង។
«អ្ហឹក...ៗៗ អាក្រក់ណាស់ អាក្រក់បំផុត...ខ្ញុំស្អប់ពូណាស់!»
នាងតូចគ្មានកម្លាំងនឹងតស៊ូជាមួយគេបន្តទៀត បានត្រឹមសម្រក់ទឹកភ្នែកបែទៅម្ខាង នាងដឹង ទោះនាងព្យាយាមបញ្ឈប់គេយ៉ាងណាក៏វាគ្មានបានផលអីដូចគ្នា។
រាងក្រាស់បញ្ឈប់កាថើបបឺតជញ្ចក់ករបស់នាងតូចបន្ទាប់ពីឡឺប្រយោគដែរនាងស្រដីមិញនេះ។ គេងើបមុខសម្លឹងទៅ
ផ្ទៃមុខដែរជោកជាំទៅដោយស្នាមទឹកភ្នែកនឹងកញ្ចឹងក
ដែរសុទ្ធតែស្នាមជាំដោយស្នាដៃរបស់គេ។
រាងក្រាសក៏មានអារម្មណ៍ថាខុសហើយក៏ប្រញាប់ក្រោកចេញទៅខាងក្រៅទាំងអារម្មណ៍មិនល្អ។
«អ្ហឹក...ៗៗ...ទីបំផុតឯងរួចខ្លួនហើយJen»
To be continued