"Sino ka?" He asked nervously. "Paano ka nakapasok?"
The dim lights in his room made me unrecognizable. I slowly stand up so he could see my face clearly.
"Amethyst?!" He panickly exclaimed.
I smile sweetly to him. "Nakikilala mo pa pala ako, Theodore?"
I slowly approached him, making him step back until his back hits the concrete wall.
"Pero patay ka na ah! Nakita ko, nakita ko kung paano ka tumalon mula sa rooftop nang ospital!" Fear is now evident in his eyes.
"Talaga? Matapos niyong gawin lahat yun sakin, akala niyo matatahimik ako? Mga hayop kayo." I emphasized every word that I spoke para madama niya ang sakit na dinulot nila sakin.
"Wala akong ginawa sayo, alam mo yan! Hindi ako nakisali sa pang-gagahasa sayo!" Umiiyak niyang tugon.
"Wala ka ngang ginawa, pero ikaw ang gumawa nang paraan upang gawin nang mga kaibigan mo iyon sa akin! Mga hayop kayo!" Binunot ko ang kutsilyong naka tago sa bulsa nang aking pantalon. "Ikaw ang tumulong sa kanilang makatakas, ikaw ang tumulong sa kanila upang hindi sila matunton! Ikaw ang nagplano nang lahat!"
"Ginawa ko lang 'yon dahil malaki ang utang na loob ko sa mga kaibigan ko Amethyst. Kung wala sila, wala rin ako. Patawarin mo ako. Walang araw na hindi ako nagsisi sa ginawa ko sa'yo." Umiiyak niyang sabi. "Alam mo kung anong paghihirap ang nadaanan ko upang tustusan ko ang aking pag-aaral. Marami akong sinakripsyo."
"Nakikita ko nga Theo. Alam mo ang masakit? Girlfriend mo ako eh. Bakit mo iyon ginawa sa'kin? Bakit mo hinayaan ang mga kaibigan mo na babuyin ako?" May halong sakit kong tugon. "Minahal mo ba talaga ako? O pati yang pagmamahal mo sa'kin ay kasama sa plano mo para sa mga kaibigan mo?"
"Oo plano lang yun nung una, pero Amethys nahuhulog na ko sa'yo nung mga panahon na yon. Labag 'yon sa akin kalooban, maniwala sa sa'kin Mahal."
Walang atubiling sinaksak ko siya. "Mahal?! Mahal?!" Idiniin ko ang kutsilyo sa kaniyang tagiliran. "Tinawag mo yung pagmamahal? Nakakatawa ka Theodore Flores. Kung talagang mahal mo ako, hindi mo 'yon gagawin sa akin. Kitang kita ako kung paano ka nakisaya sa kanila dahil nagtagumpay silang gawin 'yon sakin!"
"A-amethyst please."
"Ano masaya diba? Masayang makamit mo lahat nang gusto mong makamit. Theo andoon ako sa tabi mo noong pinapangarap mo 'yon!" Hinugot ko ang kutsilyo at ininaksak sa kanya muli. "Paalam"
"I-inaasahan ko na ito. Na mamamatay ako, pero hindi ko inaasahan na ikaw ang tatapos nang buhay ko M-mahal." He smiled weakly.
"Hypocrite" I eyed him deadly.
Tumawa siya. "I k-know, so this is the f-feeling huh. I-I'm so sorry Amethyst. I-I'm so sorry M-mahal."
Idiniin ko muli ang kutsilyo sa kaniyang tiyan. His mouth spat blood but he still managed to give me a smile. He's crying, he's hurt, but I don't give a damn. I give him one last stab, smiled. "Paalam Theodore."
"I l-loved you, please believe that." He said as he slowly dropped his body to the floor.
"Kung sana hindi mo pinairal ang pagka uhaw mo sa pangarap mo, edi sana buhay ka pa ngayon. Kung minahal mo ako, sana hinayaan mo akong tulungan ka maabot yon isa-isa. Ginamit mo ako upang matupad iyon, hindi ka makahintay. You know what? If only you have patience to reach your dreams in a clean way, you wouldn't have to die this early. You would have been an Engineer na walang pinagsisisihan. I loved you, but it doesn't change the fact that you used me also. You killed me."
"I-I did not kill you, I did not rape you" He said as his eyes closed.
"You didn't kill my body, but you killed my soul." I said painfully.
He didn't respond. He lost too much blood. He died, 11:43 PM, August 13, 2020.
I approached his dead body, pulled my knife out of his stomach and I smirked. "One down, four to go."
--
Author's Note:
Happy New Year!
I am starting my 2021 with a story! I hope you can support me, hehe. I'll try my best to update this story everyday.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
