IMMORTAL 1: Von Kaizer Lacsamana

II

    Maaga akong nagising dahil sa tunog ng telepono ko.

"Piste!Kung ayaw nyo matulog,mag-patulog kayo!"inis na sagot ko sa tumatawag sa telepono ko.

"What the fvck!?"pag-mumura ng isang lalaki sa kabilang linya.Tinihnan ko kung sino ang tumatawag at hindi ito naka save sa telepono ko.Tanging numero lang at walang pangalan kaya mas lalo lang akong nainis dahil baka nang-loloko lang ito.

"Jusko naman!Kung manloloko kayo ay wag ganito kaaga!"inis na balik ko sa kanya.

"Who's this?"tanong nya na lalong nag-painit ng ulo ko.

"Ikaw ang unang tumawag tapos tatanungin mo ako kung sino ako!?Naka droga ka ba!?"

"N-no,i mean,is this Hope Alvarez?"tanong nya.

"Oo,ano bang kailangan mo?At anong masamang elemento ang sumapi sayo at naisipan mong tumawag ng ganitong oras?"antok na sabi ko at humihikab pa.

"Shit!Sorry,I just want to say,get ready coz tomorrow 10 am my guards is going there to catch you up."naguluhan ako sa sinabi nya dahil hindi ko alam kung bakit may susundo saakin.

"Ki-kidnapin nyo ba ako at mang-hihingi kayo ng pera sa mga kamag-anak ko?Sorry pero mag-isa nalang ako sa buhay kaya wala kayong mapapala saakin kahit singkong duling dahil wala naman akong pera at mahirap lang ako."paliwanag ko sa kanya.

Uunahan ko na sila dahil masasayang lang ang oras nila sa pag-dukot saakin dahil hindi naman ako mayaman at wala akong kamag-anak.

Nadinig ko syang napatawa at dahil siguro sa sinabi ko.

muka ba akong nagbibiro?

"Pfft!They're not going there to kidnap you...they're going there to catch you up because tomorrow is the star of your job here in Manila."paliwanag nya.

Ah sa trabaho ko pala itong tumatawag saakin....

ANG TRABAHO KO SA MANILA!!!!

Napabalikwas ako at nagising ang diwa ko ng mapag-tanto kong kagalang galang pala itong kausap ko.

"Sorry po...Sana po mapatawad nyo po ako,sana po ay tanggapin nyo pa din ako sa trabaho masipagnaman po ako eh.Sorry po talaga."hinhi ko ng despensa sa kausap ko sa telepono.

"That's okay,i understand, and sorry too.That's all,you can sleep again bye."sabi ng lalaki at pinatay na ang tawa.

Nasabunutan ko bigla ang sarili ko dahil sa sorbang inis."Jusko naman Hope!napaka gaga mo talaga!"inis na sabi ko sa sarili ko.

Nahiga nalang akong muli at natulog para naman kahit papaano ay maakis sa utak ko ang katangahan kong ito.

piste ka hope!

-

Mga alas nuebe na ng umaga nang magising.Naligo agad ako dahil pupunta ako kay kenjie para manghiram ng maleta sa kanya.Kailangan ko kasing mag-impake ngayon para wala na akong aabalahin pa bukas at tsaka ra-racket din ako ng pag-lalaba ngayon para dagdag na din sa ipangbibili ko ng mga gagamitin ko pa.Kaya pagkatapos kong maligo ay dumiretso na ako kala kenjie.

-

"Oo,bukas na ang alis ko."sagot ko sa tanong ni kenjie saakin,natanong nya kasi saakin kung tuloy na daw ba ang pag-punta ko sa manila.

"Napaka bilis naman pala kung ganon."ani nya at ibinigay na saakin ang maleta na hiniram ko sa kanya.

"Salamat,ibabalik ko nalang kapag nasibak na ako."pagbibiro ko.Natawa naman sya sa sinabi ko.

"Buang,ibalik mo nalang saakin yan kapag mayaman ka na."

"Salamat ulit,mauna na ako.Magpapaka labandera muna ako doon kala aling imelda."sabi ko sa kanya at binitbit na ang maleta.