Dynasty - Edmund Pevensie

03

Ze zijn al een paar uur onderweg in het bootje die Peter over het water roert. Lucy kijkt op naar de klif met bomen. "Ze zijn zo stil." Zegt ze verdrietig.

"Het zijn bomen wat verwacht je dan?" Vraagt Trumkin, de dwerg heet zo.

"Ze konden dansen." Antwoord Lucy. Lucas en Mikayla kijken elkaar verbaasd aan maar besluiten maar niks te vragen.

"Kort na jullie vertrek drongen de telmarijnen binnen, wie het overleefde verborg zich in het woud, en de bomen, die raakte zo in zichzelf gekeerd dat niemand ze ooit nog heeft gehoord." Antwoord Trumkin.

"Ik begrijp je niet, hoe kon Aslan dit laten gebeuren?" Vraagt Lucy geschrokken.

"Aslan? Die heeft ons gelijk met jullie in de steek gelaten." Antwoord Trumkin.

"We wilden niet weg." Zegt Peter na een korte stilte.

"Maakt nou niet meer uit of wel?" Vraagt Trumkin.

"Maar ze zijn hier nu." Antwoord Mikayla.

"Precies, breng ons naar de Narniers en het zal uitmaken." Antwoord Peter die naar Mikayla knikt.

===

Ze komen aan op een ander strand, deze is meer belegd met kiezeltjes en steentjes. Lucy is de eerste die naar de bosrand trekt en de omgeving bekijkt als ze een beer ziet. "Hallo daar!" Zegt ze vrolijk wat ieders aandacht trekt. "Schrik maar niet, we zijn vrienden." Antwoord Lucy.

"Blijf staan uwe majesteit." Zegt Trumkin in een poging Lucy te stoppen maar het was al te laat, de beer rende op haar af.

"Laat haar met rust!" Roept Suzan die haar boog trekt. Lucy valt tijdens het rennen waarbij de jongens schreeuwen dat Suzan moet schieten. Lucy gilt en een pijl raakt het hart van de beer voor dat hij kon aanvallen.

Lucas trekt Lucy recht en dan zien we dat het Trumkin was die de pijl schoot en niet Suzan. "Waarom hiel die niet op?" Vraagt Suzan verwart.

"Waarschijnlijk had die honger." Antwoord Trumkin. De anderen rennen ook naar Lucy.

"Dankje." Zegt Lucy eerlijk.

"Hij was wild." Antwoord Edmund die naast Mikayla staat.

"Vandaar dat die niet praten kon." Antwoord Peter.

"Sorry hoor maar horen jullie jezelf wel?! Het is een beer! Wat had je verwacht? Dat die op je af zou komen en je welkom zou heten?" Vraagt Lucas boos.

"Als je als dom beest behandeld word dan verleer je dat." Zegt Trumkin.

"Dus ze hebben echt ooit gepraat?" Vraagt Lucas en tot grote verbazing is het Suzan die hem een klap voor zijn kop geeft. "Waar was die voor?" Vraagt hij.

"Lucas, je bent in een magisch land, Heb je nogsteeds niet door dat die dingen kunnen?" Vraagt Mikayla. Iedereen blijft stil.

"Helaas is Narnia nu een grimmiger land dan dat jullie gewend waren." Antwoord Trumkin uiteindelijk en trekt zijn zwaard om de beer te snijden.

===

Ondertussen hebben ze al meerdere uren door het bos gestrompeld achter Peter aan die zo nodig de leiding moest nemen. "Ik ken dit pad helemaal niet." Zegt Suzan als ze bij de rotsen aankomen.

"Typisch meisjes, die hebben geen richtingsgevoel." Antwoord Peter met een glimlach.

"En sommige jongens ook niet volgens mij." Zegt Lucy waardoor iedereen moet lachen. Peter en Lucas lopen voorop meteen gevolgd door Lucy en Suzan maar Mikayla loopt bij Edmund en Trumkin.

"Ik wou dat we naar ons Lv'tje hadden geluisterd." Zegt Suzan opeens.

"Lv'tje?" Vraagt Edmund verbaasd.

"Ons lieve vriendje." Antwoord Lucy met een grijns.

Edmund, Trumkin en Mikayla stoppen even met wandelen. "Dat bedoeld ze niet kleinerend zeker?" Vraagt Trumkin waardoor Edmund en Mikayla grinniken.

"Nee joh, we hebben je nodig. Volgens mij gaat dit helemaal niet de goeie kant op." Antwoord Mikayla.

Peter stopt op een rots en kijkt om zich heen. "Ik ben niet verdwaald." Mompelt hij als de rest achter hem komt staan.

"Nee, je gaat enkel de verkeerde kant op." Zegt Trumkin.

"Je zag prins Caspian in Cinnewouden, en om daar te komen moeten we hier rivier de Rees over." Zegt Peter betweterig.

"Tenzij ik me vergis kun je hier nergens over steken." Antwoord Trumkin.

"Dat is dan duidelijk, je vergist je." Antwoord Peter.
Hij loopt door waarna iedereen elkaar aankijkt. Na een tijdje komen ze bij het ravijn waar de woeste rivier beneden doorloopt.

"Weetje, met de tijd spoelt het water de aarde weg en snijd de rivier..." Suzan word onderbroken.

"Ach hou toch op." Snauwt Peter geïrriteerd.

"Kunnen we naar beneden?" Vraagt Edmund.

"Ja vallend." Antwoord Trumkin. Waarna Mikayla grinnikt. En een por van Edmund krijgt die zijn lach ook moet inhouden.

"We waren niet verdwaald." Zucht Peter beterwetend.

"We kunnen maar beter naar Beruma, daar is een doorwaadbare plaats." Zegt Trumkin.

"Alles beter dan omlopen." Zucht Lucas eigenwijs.

Lucy draait zich nog om en Edmund kijkt even naar Mikayla. Hij geeft haar een medelevende glimlach en legt zijn hand op haar rug. "Aslan? Kijk daar is Aslan! Kijk dan hij staat .... daar." Zegt Lucy.

"Zie je hem nogsteeds?" Vraagt Trumkin als niemand anders hem kan zien staan. Iedereen schud zijn hoofd.

"Ik ben heus niet gek, hij stond daar. Hij wijst ons de goeie kant op." Zegt Lucy nu kijkend naar Peter.

"Er zijn vast ook andere leeuwen in dit woud Lucy." Probeert Peter maar Lucy is vastberaden.

"Denk je dat ik Aslan niet zou herkennen?" Vraagt Lucy verdrietig.

"Luister ik spring echt niet van een rots voor iemand die niet bestaat." Zegt Trumkin.

"Hij heeft gelijk." Antwoord Lucas vlug.

"De laatste keer dat ik Lucy niet geloofde bleek dat een enorme blunder." Zegt Edmund.

"Waarom zag ik hem dan niet?" Vraagt Peter.

"Misschien keek je niet goed." Antwoord Lucy maar hij gaat al weg. "Geloof jij het Mikayla?" Vraagt Lucy wanneer iedereen langzaam wegloopt behalve Mikayla, Edmund en Lucy.

"Na vandaag geloof ik letterlijk alles." Antwoord Mikayla. De anderen gaan weg. Edmund en Mikayla pakken Lucy's hand en nemen haar mee.