•ZORAKİ EVLİLİK• (Tamamlandı)

yeniden doğuş-Bölüm 12

Yaşlı gözlerimle şaşkınca ona bakıyordum... O ise bana kızgın ve bir o kadar da özlem dolu bakıyordu. Bir anda ona sıkı sıkı sarıldım, ''Bir daha beni hiç bırakma olur mu?'' ''Bir daha seni asla ama asla bırakmayacağım...'' Dakikalar sonra sarılmamız bittiğin de arabasına binip sahile geldik. Uzun uzun konuştuk, o anlattı ben dinledim, ben anlattım o dinledi. ''Kumsal sana inanamıyorum! İ*tihar etmek ne ya!'' Hiç bir cevap veremiyordum... Sonuna kadar haklıydı. ''Bir daha gidecek misin?'' Dedim. ''Hayır gitmeyeceğim, çünkü gidince kendini ö*dürmeye çalışıyorsun.'' Acıyla gülümseyip kahvemden bir yudum aldım.

''Gel hadi babamların yanına gidelim.'' ''Tamam.''

6 ay sonra

Onur'un bana kiraladığı evim de yeni bir güne uyanmıştım. Yatağımdan kalkıp kapalı olan perdelerimi açtım. Ve sonra telefonuma bir mesaj geldi, atan kişi Onur'du mesaj da şöyle yazıyordu, ''Arka bahçeye gel.'' Gülümseyerek kaşlarımı çattım ve arka bahçeye doğru yürümeye başladım. Bana yönümü gösteren kağıttan oklar vardı yerde, ve arka bahçeye geldiğim de üstüme patlayan bir konfeti ile irkildim. Karşım da ki kocaman afişte, ''BENİMLE EVLENİR MİSİN?'' yazıyordu. Ve sonra karşım da diz çökmüş olan Onur'u gördüm. ''Bir ömür boyunca benimle aynı evin anahtarını taşımaya var mısın?'' ''EVET!'' diye bağırmamla benim ve Onur'un arkadaşlarından büyük bir alkış koptu. Sonra Onur'la sıkı sıkı sarıldık... Parmağıma yüzüğü takarken ellerim titriyordu.

1 ay sonra

''Onur sence hangi koltuk takımı daha güzel?'' Dedim gözlerimi Onur'a çevirerek.

''Bilmem ki? Bence ikisi de aynı.'' Dedi, gözlerini koltuklardan ayırmadan.

''Olur mu canım öyle şey? Sadece renkleri aynı, birisi keten kumaş birisi şönil kumaş.'' Dedim gözlerimi devirerek.

'' Ya kızım ben ne anlarım kumaş çeşitlerinden! Seç işte birini!

~

Sonun da evimiz tamamen yerleştikten sonra muazzam görünüyordu... ''Çok güzel oldu...'' Dedim gözlerimle evi süzerek. ''Hmm evet evet çok güzel oldu da ben çok acıktım yemek yap da yiyelim.'' Dedi karnını okşayarak. ''Off Onur şurada 2 dakika duygusallığa gelmiyorsun ki!'' Dedim söylenerek mutfağa giderken. Arkamdan bağırdığını duydum. 'Napak! Ölek mi yani açlıktan?!'' O koltuğa oturmuş televizyon izlerken ben yemek yapıyordum. İşte şu an tam normal bir çifttik...