DİLHUN

20.Bölüm

Başımla onayladım. Son sözleri bu olduktan sonra ikimizde mutfaktan çıkmıştık. Annem salona geçerken ben yukarıya odama çıkmıştım. Yatağıma uzandığımda elim karnıma gitmişti. Bir elim karnımı ovalarken diğer elim yatağın üzerinde duran telefonumdaydı.

Başka bir şeylerle ilgilenip düşünmemeye karar verdiğim esnada odamın kapısı açıldı. Esila odamın içerisine girip yatağımın üzerine oturdu. 

"Abla bana anlatabilirsin biliyorsun değil mi?" 

Gülümsedim. "Esila bir şey olmadı ki neyi anlatayım?" 

"O kadın Asaf abiye sarıldığında senin bakışlarında o duyguyu gördüm. Abla, siz birbirinize çok pis aşık olmuşsunuz ama birbirinizden sürekli uzak duruyorsunuz. Neden ona Sibel değil de sen sarılmadın?" 

Burnumu içime çektim. "Ben Asaf abine sarılsaydım annemlerde öğrenseydi değil mi? Babamın dilinden nasıl düşeceğimi söyler misin bana?"

Sıkıntıyla nefesini dışarıya üfledi. "Asaf abi asker olduğu için oradan bir beş puan kapar bence babamdan." Saçını arkaya attırdı. "Babamın anlayış göstereceğini düşünüyorum. Turşunu kuracak değil ya." 

Tek kaşım havalandı. "Babamdan bahsediyoruz." 

"Doğru," dedi. "Senin lise yılında sevdiğin çocuğu da dövmüştü." 

Kaşlarım çatıldı. Bunu şu an hatırlatmasına ne gerek vardı? O günleri unutmuşken neden eskiyi açıp hatırlatmıştı ki?

"O da seni seviyordu değil mi abla?" 

"On yıl öncesinden bahsediyorsun nasıl hatırlayayım?" Oturduğum yataktan ayağa kalktığım da o da benim peşimden ayaklanıp karşıma geçmişti. Elini koluma koyduğunda gözlerim oraya kaydı.

"Biz Doğa'yla o zaman beş yaşında falandık." 

Kolumdaki elini ittim. "Annemle mutfakta geçen konuşmamızı dinlemeseydin eğer bunu hiçbir zaman bilmeyecektin Esila. Hep beş yaşında kalıp bunları bilmeyecektin." 

Yutkundu. "İyi ki dinlemişim o zaman." 

Üç yıl önce o evlenmişti ve annem bana bunu söylerken, biraz da eski zamandan bahsederken Esila bunların hepsini duymuştu. 

"İkinizde birbirinizi severken o adam sana ne yaptı da babam onu öldüresiye dövdü?" Kollarını göğsünde birleştirdi. "On yıl önce ne yaşadıysan şimdi yine aynısını yaşamaktan mı korkuyorsun? Bu yüzden mi Asaf abiye giden yolda temkinli adımlar atıyorsun?" 

"İlişkimizin sağlam olması için o da ben de adımlarımızı küçük küçük atmaya çalışıyoruz. Sadece temelini attığımız bu ilişkinin tuğlalarını sıkı sıkıya örmeye çalışıyoruz." İşaret parmağımı Esila'ya doğrultup salladım. "Bir daha eskiyi açıp benim moralimi bozma!"

Tekrardan yatağıma oturduğumda Esila hala ayakta duruyordu. "Asaf abi öyle biri değil. O seni gerçekten seviyor." 

Beni seviyor ama Sibel'e sarılıyor.

"Esila çık odamdan, uyuyacağım." 

"Bunca yıldır hiçbir erkeğin yanına bile yaklaşmazken şimdi Asaf abiyle sevgilisin. İlk defa duvarlarını birine karşı kırabildin ama korkuyorsun. Biliyorsun, aynı şeyi yaşamayacaksın ama hala etkisindesin. Asaf abiye bir yanın güvenirken diğer yanın güvenmiyor. O çocuk sana ne yaptı abla?" 

Asaf yapmazdı biliyorum. Ona güveniyordum. Bunu daha önce hiç düşünmemiş o günleri hiç aklıma bile getirmemiştim ki.  

"O bahsettiğin çocuk," diye bağırdım. Oturduğum yataktan bir hışımla kalktım. "Benim en güzel yaşımı elimden aldı. Şimdi kes sesini ve siktir olup çık şu odadan!"