"ဟုတ္..."

"ေအာ္ ခဏေနအစ္မညီမျပန္လာလိမ့္မယ္... သူ႔ကို စားခ်င္တာသာေျပာလိုက္..."

"အဲ့ညီမနာမည္က သူေရာအသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ..."

"ညီမေလးနာမည္ကခြန္းသစၥာခ်ိဳ အသက္ကေတာ့ Omm ၁၇ႏွစ္ First Yearတက္ေနတဲ့ ေဆးေက်ာင္းသူေလးပါ..."

"Woww...ညီအစ္မေတြက ေတာ္ၾကတာဘဲ..."

"ေတာ္ရမယ္ေလ ေဖေဖနဲ႔ေမေမကလည္း ဆရာဝန္ဘဲ...ဘုန္းဘုန္းကလည္းဆရာဝန္ေလ အလုပ္ထဲသုံးႏွစ္ေလာက္ေနၿပီး ဘုန္းႀကီးဝတ္လိုက္တာ..."

"ေအာ္..."

"ကဲအစ္မသြားၿပီေနာ္..."

"ဟုတ္..."

အဲ့အစ္မက သေဘာေကာင္းတဲ့ပုံပါဘဲ...သူမ ထြက္သြားၿပီး အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ငါဘယ္သူလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းက ထပ္တလဲလဲ...

မီးဖိုးခန္းဆိုရေလာက္တဲ့အခန္းထဲက အသံၾကားလိုက္တယ္ ဘယ္သူမ်ားလဲ... နီးစပ္ရာနားတုတ္ရွာေပမဲ့မေတြ႕  ခ်ိတ္ထားတဲ့ထီးကို အရန္သင့္႐ိုက္ဖို႔အသင့္ျပင္လိုက္တယ္... အခန္းထဲ မ်က္ႏွာအမဲႀကီးနဲ႔ဝင္လာေတာ့...

"အား!...ေအာင္မေလး ေသပါၿပီဟ... ဧည့္သည္ကလည္း အတိတ္ေမ့ေနလို႔ေတာ္ေသး... မဟုတ္ရင္ ငါပါအတိတ္ေမ့ေတာ့မယ္..."

"နင္ နင္ နင္က သူ သူခိုးလား..."

"ႀကံႀကီးစည္ရာပါဟယ္... ငါ့႐ုပ္က သူခိုး႐ုပ္ေပါက္ေနလား..."

"နင္ နင့္မ်က္ႏွာက မဲေနတယ္..."

"ေအာ္ ဟုတ္သား... ဟဲဟဲ😁 ေဆာ္ရီးပါ Skin careထားတာ ေက်ာင္းျပန္လာတုန္းေလး..."

"နင္က ဘယ္သူလဲ..."

"မိတ္ဆက္ဖို႔ေမ့ေနတယ္... ငါက ခြန္းသစၥာခ်ိဳပါ မခြန္းလေရာင္ရဲ႕ညီမ..."

"အစ္မေျပာသြားတယ္... ဒါေပမဲ့ နင္ျပန္လာတဲ့အသံမၾကားမိဘူး..."

"ဘယ္လိုေျပာရမလဲ... ငါျပန္ေရာက္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ဝင္လာေသးတယ္... နင္အိပ္ေနလို႔..."

"ငါအိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား..."

"ေအးေလ... ၿပီးေတာ့ငါ့ကို နင္ေတြငါေတြနဲ႔မသုံးနဲ႔ ငါက နင့္ထက္အသက္ႀကီးမဲ့ပုံဘဲ..."

MeowTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon