"သွန်း....နင့်အင်္ကျီကဘာဖြစ်လာတာလဲ"
သွန်းဝတီလည်းခုံမှာအမြန်ထိုင်ချပြီးအသက်ကိုဝဝရှုလိုက်လေသည်၊၊
"ငါကျောင်းနောက်ကျလို့ရှေ့မကြည့်နောက်မကြည့်ဘဲပြေးရင်းဝင်တိုက်မိပြီး
ဒီလိုဖြစ်သွားတာပဲ...
ဟဲဟဲ...အအေးလောင်းချခံရ"
သွန်းစပ်ဖြဲဖြဲလေးနဲ့ပြောတာကိုဖြူမျက်စောင်းလေးထိုးပြီး
"ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့မှာတောင်ပျာယာစခတ်ပြီ...ရော့ သုတ်လိုက်"
ဖြူလက်ကိုင်ပဝါလေးကိုသွန်းလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်၊၊
သွန်းသူ့အင်္ကျီလေးကိုသုတ်သော်လည်းအင်္ကျီအဖြူကအကွက်ကြီးမှာတော်တော်နဲ့ပျောက်မသွားပေ၊၊
ဆရာမအတန်းထဲသို့ဝင်လာတော့အတန်းထဲကဆူညံသံများတိတ်ဆိတ်သွားလေသည်၊၊
မြန်မာစာမို့ဆရာမကအာပေါက်မတတ်စရှင်းပြလေသည်၊၊
နွယ်ဖြူသျှင်ကတော့လက်လေးပိုက်ကျောလေးကိုမှီကာနားထောင်နေပေမဲ့သွန်းဝတီကမေးထောက်ပြီးငိုက်လာလေသည်၊၊
ဖြူမသိမသာလေးသွန်းပခုံးကိုတိုက်လိုက်လေသည်၊၊
သွန်းလန့်ပြီးမျက်လုံးလေးပြူးလာလေသည်၊၊
"ဟိုတစ်ယောက်..."
ဆရာမရဲ့လက်ညှိုးညွှန်မှုကြောင့်
"ရှန်....သမီးကိုပြောတာလား"
သွန်းကိုယ့်ကိုလက်ညှိုးလေးထိုးပြီးပြောလိုက်လေသည်၊၊
"ဟုတ်တယ်...
နောက်တစ်ပိုဒ်ထဖတ်ပြစမ်း"
သွန်းစာအုပ်လေးကိုကိုင်ကာကြောင်တောင်တောင်လေးနဲ့ထရပ်လေသည်၊၊
ဖြူကမသိမသာဖြင့်
"ဒုတိယစာမျက်နှာရဲ့တတိယအပိုဒ်"
တိုးတိုးလေးပြောပြသည်၊၊
ဖြူ ကျေးဇူးကြောင့်ဆရာမလက်မှသွန်းလွတ်မြောက်သွားသည်၊၊
ဒီလိုနဲ့စာသင်ချိန်တစ်ချိန်ပြီးတစ်ချိန်ပြီးဆုံးသွားလေသည်၊၊
"ဖြူ....မုန့်စျေးတန်းသွားရအောင်လေ"
နွယ်ဖြူသျှင်ကတော့အသန့်အရမ်းကြိုက်တာမို့မုန့်စျေးတန်းကအစားအစာတွေကိုသိပ်စားလေ့မရှိပေ၊၊
