Erasing The Memories of You

Chapter 29

A/N: Looooong time no update, guys! I hope you waited for me! Sorry for not updating this past few weeks. Sobrang busy talaga ng life ko ngayon, lalo na may pasok na. Hindi maubos schoolworks namin, grabe lang. Advance Merry Chrustmas too! Will try to update this story when I have a spare time. Payo lang, kung mag eengineer kayo, gawa na kayo time management niyo pls hehe. Yung lang happy reading! :))

———————————
Chapter 29

"Why did you go home? I thought you got a boyfriend again?"

Inis kong inangat ang tingin ko kay Pace na kakapasok lang sa pintuan ng office ko.

"What do you want?" I asked him after I turned off my computer.

"Nothing. Just want to see you. Even Denisse told me that you're blooming." Mapang-asar na sabi niya sa akin, kaya napairap nalang ako sa kawalan.

"Pace naman!" Hindi ko napigilang sabihin, kaya natawa nalang siya habang naiiling, bago tuluyang lumapit sa akin.

Magsasalita pa dapat ako, pero hinila na niya ako at biglang niyakap.

"I'm so happy for you." Bulong niya, kaya natigilan ako at napatulala sandali.

"It's really a good thing that I let you go. I will never regret it, so you too." Dagdag niya at unti-unting umalis sa pagkakayakap sa akin.

Napatitig ako sa kanya at nakita kong nakangiti siya sa akin.

It's not a sad smile now,

But a genuine and happy smile.

"If he makes you cry, tell me right away. I will punch his handsome face." He joke and give me a pat on my head.

I softly laughed and nodded at him.

"Thank you so much, Pace. Thank you for everything." I sincerely said to him.

Bigla namang dumating si Cale kasama ang yaya niya at sinabing iiwan na naman sa akin ang pamangkin ko.

Sobrang busy ng kapatid ko ngayon, kaso masyadong nakakabahala dahil puro yaya nalang ang nag-aalaga kay Cale. He's growing, baka mamaya maghanap na siya ng Mommy niya at wala akong maibigay sa kanya.

In the end, nilibre kami ng dinner ni Pace. After non, hinatid na din niya kami sa bahay.

"Tita-Nang! Where's Tito Sehun?"

Nagulat naman ako sa bigla niyang tanong. Bakit niya hinahanap si Sehun?

"He's on Korea right now, baby." Sagot ko naman sa kanya, kaya nakita kong humaba ang nguso niya.

Mabuti nalang at hindi na siya nagtanong pa at nakatulog na din.

Wala din sila Mom and Dad dito sa bahay, baka pag uwi nila magkaroon pa ng  baby Tito  'tong pamangkin ko. Balak pa ata akong sundan.

Well...

It's fine with me.

After kong napatulog si Cale ay dumeretso na ako sa kwarto ko para matulog na din.

Sobrang nakakapagod ngayong araw, ilang araw lang akong umalis, sobrang dami nang trabaho ang humarap sa akin.

Nang makahiga sa kama ay naisipan kong magbukas ng phone at lumantad kaagad sa akin ang mga text kessage at missed call galing kay Sehun.

I can't help but to smile.

Sobrang clingy.

Ayaw kasi niya ako paalisin last week. Kaso, may nga nakaschedule na akong meeting non at hindi na pwedeng i move, kaya kahit ayaw ko ay napilitan akong umuwi.