Chapter six: Memory loss?

31 6 4
                                    

Lisandra's P.O.V

Pagkapasok ko sa garahe ay agad akong bumaba doon at pumasok sa main door. Naabutan ko si Yuel sa sala. Nilapitan niya ako.

"He's in the guest room, resting. The doctor is still checking if he's okay or........not", alanganing sabi niya. Napalunok ako at umakyat na kami sa taas at nagtungo sa guest room.

Binuksan ko ang pinto kahit di nagpapaalam. Rinig kong bumuntong hininga yung private doctor ko,pero wala na akong pakielam don.

Tiningnan ko agad ang lagay ni Jungkook. May nakapalibot na benda sa ulo niya. May swero rin siya sa kamay.

He's still unconscious

Binalingan ko yung doctor.

"Is he ok? Nagamot mo ba lahat ng sugat niya?", tanong ko.

"Nagamot ko na lahat ng sugat niya pero........",

"Pero ano?", tanong ko. Bumuntong hininga ulit siya.

"Pero may problema, lisandra", sabi niya. Kumunot ang noo ko.

"Problema? Anong problema? Pwede bang deretsuhin mo na lang ako!", naiinis kong sabi sa kanya.

Tiningnan niya si Yuel.

"Pwede bang iwan mo muna kami, Yuel", sabi niya dito. Sandali akong tinignan ni yuel bago tumango sa kanya at lumabas na.

"Ano yung problema,Montefalco?, seryosong tanong ko na sa kanya.

"He..........he has an amnesia, lisandra", sabi niya na nagpakunot lalo ng ulo ko.

He has an amnesia? Paanong........ahh! His head hit on the rock!

"He.. he hit his head, no someone punch him and that makes him hut his head on the rock", wala sa sariling sabi ko. Tumango naman siya.

"Naalog ng masyado ang utak niya and that cause his brain to not malfunction well. Masyadong malakas ang pagkakauntog niya, lisandra and I examine that he has a memory loss", paliwanag niya. Tumingin ako ng matalim sa kanya.

"Did he has a head and brain injuries?", tanong ko. Di siya nakasagot.

Hindi ako tanga, Montefalco.

"Don't underestimate me, Montefalco. You know that I am an honored student before", seryosong sabi ko sa kanya.

"Yeah yeah,I know. Yes, he has a head and brain injury-----"

"Kung ganoon,paano mong nalaman na meron siyang amnesia kung hindi pa siya gising", doon siya natigilan at bahagyang napalunok.

"Well, nagkakamali ka. He wakes up earlier, before you arrive", bigla ay sabi niya. Ako naman ang natigilan.

"When he woke up ,he ask where is he,who I am and who is he. Di ako nakasagot syempre dahil hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya. Tinanong ko kung anong nangyari sa kanya pero kumunot ang noo niya at sinabing di niya alam. Hindi niya rin daw kilala ang sarili niya. Gustuhin ko mang tanungin pa siya ay kailangan pa niyang magpahinga kaya pinatulog ko muna siya", paliwanag niya.

Bumuntong hininga ako.

"Then, why didn't you call me?", inis kong tanong.

"Calm down, your out of coverage, lisandra", sabi niya.

Napaupo ako sa sofa sa guest room at naihilamos ang palad sa mukha.

"Pansamantala lang ba ang memory loss niya?", nakayuko kong tanong.

"Thankfully,yes. Pero kailangan mong maagapan yon dahil baka maging permanente", sabi niya.

Peke akong natawa at napapikit.

"I know that you know who is he, Ferdinand", nakangisi kong sabi sa kanya.

"Jeon Jungkook,one of the members of BTS,The biggest boy band in the world and....... the man you love the most", binulong Niya na lang yung huling salita. Malungkot akong ngumiti at tumingin kay jungkook.

"My mission was done, Ferdinand. Natupad ko na ang pangako ko sa sarili ko na mahanap siya. Now that I found him, everything will be going back to normal", natatawa pero malungkot kong sabi.

"Well,you can't just bring him back yet, lisandra", sabi niya pa. Tiningnan ko siya.

"Tss! Why? When he finally got back to Korea,his hyungs and army's will be back on being happy again. I am not a selfish person, I can't just hide jungkook here. Everyone needs him", paliwanag ko sa kanya.

"Even you, lisandra. You need him,too", seryoso niyang sabi. Nag iwas ako nang tingin.

"I can't let the person he loves to wait him longer. They can treat him well there and they can help him to fully recover. They can help him more than I do", malungkot ko na talagang sabi. He sighed.

"For once, lisandra. I am not just your private doctor, I am also your uncle. Listen to me,you have full filled your wish,you have found the man you love the most. And now that he's here in front of you,no one remembers,and yet you are now going to give up? You have to be happy,too, lisandra. He doesn't remember anything right now so take care of him first. Just think that he paid for it because you save him",  pagpapayo niya sakin. Umiling ako kasabay ng pangingilid ng mga luha ko.

"I-i don't want to take advantage of his memory loss, Ferdinand-----"

"You are not taking advantage of it, lisandra. Do that in return for saving his life", pagtatama niya sa sinabi ko.

Pero kahit na....

Bumuntong hininga ako at yumuko.

"Do you think he can forgive me when his memory came back? I'm just protecting my feelings and you don't know how hard to decide right now. I want to agree with you but how about his hyungs? The army? I'm repeating it again, Montefalco. I may be a bad human being but I am not a selfish person. Now,if you are finished, you can go now. Leave me alone", sabi ko at nag iwas nang tingin.

He sighed and stand up. He approached me and patted my shoulder.

"I hope you change your mind, lisandra. Don't let yourself be hurt,again", he said and then go out of the room.

Tumulo na ang mga luha ko at mahinang mapa buntong hininga.

Dahan dahan akong tumayo at lumapit sa tabi ni Jungkook.

Masaya ako dahil sa loob ng limang taon na pagiging army,nakita na kita ng harap harapan, Jungkook-ah.Isa sa pangarap ko ang makita ka pero hindi sa ganitong pagkakataon na may memory loss ka. Sana ay makapag isip ako kung ano ang tamang gawin para mapasaya ko ang sarili ko.

Borahae💜💜💜

Don't forget to vote hehhehe

He's so handsome in every hair styles that he has

He's so handsome in every hair styles that he has

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
I am the Lucky Girl (Part 1)Where stories live. Discover now