Wattpad Academy

Chapter 17

Merry Christmas everyone! Happy birthday to Him! :)

We're on our way sa classroom, nasobrahan ata sa msg ang chichiryang nakain ni Dennise kaya hindi na ito tumigil sa kasasalita.

"So ano? Magkikipagkita ka talaga kay Prince?"

"Yup." I replied. "Wala namang masama diba? Papalampasin ko pa ba 'to? Ang swerte ko nga eh, nagreply siya sa message ko. Tas ngayon makikipagkita pa. Eto na yun bes, I can feel it. Makikita ko na yung, man of my dreams."

"Man of my dreams? Akala ko ba si Sir Jesse ang nakakamake out mo sa panaginip mo?" She laughed.

"Ha-ha. Hindi pa ba tayo tapos dyan. Move on na bes!"

"Alam mo, nagtataka ako dyan sa Prince na yan ah. Wattpad peymus yan, i'm sure maraming gustong makipagkaibigan, pero bakit sa lahat, ikaw yung may exclusive fan meeting?"

"Ewan ko. Baka, he felt sincerity sa message ko. Ano ba dapat sabihin ko bes?"

"Sabihin mo may boyprend ka! Ikaw talaga, ang harot mo. Ipapaalala ko sa'yo, boyfriend mo yong hot prof natin. Atsaka, man of my dreams!!? Bangungutin ka sana!"

Napaisip ako sa sinabi ni Dennise. Considered cheating na ba pag nakipagkita ako sa taong gusto ko? Cheating ba kung ayokong palampasin ang pagkakataong makita si Prince? Hindi naman siguro, hindi rin naman kami magtatagal ni Jess.

My phone rang. Another message.

From Jesse: Ang lalim naman ng iniisip ng girlfriend ko.

"Speaking of boyfriend. Tss." Dennise whispered. "Hi Sir Jess." Ang lapad ng pagkakangiti niya kay Jess bago tuluyang pumasok sa loob ng classroom namin. Tss. Sinong malandi? Alam niya namang boyfriend ko na! Kung di ko lang talaga siya bestfriend.

"Okay ka lang." He said. Muntik pa niyang kunin ang kamay ko kaya nagkunwari akong kinakamot ang ulo.

"Okay lang naman po." I said, in case nakalimutan niyang nasa labas kami.

"I missed you." Seryosong sabi niya.

Shit! May topak na naman si Jess. "Seryoso ka talaga dyan Sir? Ipapasa ko na yung project ko? Sa susunod  na linggo pa naman po yung deadline ah." Yes, dead ka talaga sa akin, pag di ka tumigil!

He chuckled. "Common Jen, wala namang tao ah."

"Sorry talaga Sir. Baka pwedeng sa susunod na linggo na lang, baka pag di ko naipasa, mapahamak pa yung scholarship ko."

"Ako magpapaaral sa'yo." He's laughing. Nakakainis!

"Palabiro pala kayo Sir."

My phone rang again. Tumatawag si Mike. "Excuse me lang po Sir ah." Lumayo muna ako kay Jess bago sagutin ang tawag. 

"Mike? Napatawag ka? May problema ba?"

"Wala naman, namiss lang kita? Distorbo ba 'ko? May klase ba kayo?"

"Hindi. Wala pa naman yung teacher namin." I checked Jess. Wala na siya, siguro pumasok na sa susunod niyang klase. "Ano? Kumusta kayo dyan?"

"Okay naman. Ikaw, ba't di ka na madalas tumawag?"

"Busy lang. May mga inaasikaso."

"Ang sabihin mo may boyfriend ka na dyan."

I don't know if it's guilt na nakikipagrelasyon ako sa isang professor pero bigla akong kinabahan sa biro ni Mike.

"Uhm... Mike."

"Oh?"

"Paano kung... meron nga?"

"E di okay! Matutuwa si Jenessa." Jenessa na naman. Pft.

"Nandyan ba kapatid ko. Pakausap naman."

"Kasing gwapo ko ba yang boyfriend mo?"

"Wala akong boyfriend. Nagbibiro lang ako. Dali na, pakausap kay Isay."

"Pinahirapan mo naman ba? Baka sinagot mo naman agad." I know nagjojoke lang si Mike, pero di ko maiwasang maoffend sa biro niya. Ganun ba ako kapangit para isipin niyang ni hindi ko man lang pahihirapan ang kung sinong mang magtangkang manligaw sa akin?

"Wag kang mag-alala, pinahirapan ko. At para sabihin ko sa'yo mas gwapo siya kesa sa'yo noh."

"Kung ganun meron nga."

"Oo meron. Ang kulit! Pakausap na kay Isay, may klase pa'ko." Walang sumagot sa kabilang linya so I look at my phone's screen to check if  Mike's still there.

"Hoy Mike! Andyan ka pa ba? Hoy!"

"Bes..."

"Oh ano? Ang sabi ko, andyan ba kapatid ko pakausap nam-"

"Bes."

"Ano?! Bes ka nang bes. May problema ka ba?"

"Paano kung ayoko pala?"

"E di wag! Anong problema mo? Ganun na ba talaga kahirap ang Pilipinas at kahit saglit lang ayaw mo ipakausap ang kapatid ko? Tsk."

"Hindi yun."

"E ano?"

"Paano kung... ayoko palang magkaboyfriend ka."