OWN PLEASURE

SEVEN

ACHIEL

"LIVE WITH ME!"

Auto-mulat ang mga mata ko dahil sa sinabi niya.

"A-anong? anong sinasabi mo? Ayoko nga.."

"Hindi ko hinihingi ang sagot  mo dahil in the first place hindi naman ako nagtanong.. so whether you like it or not youre gonna live with me"

Napatameme ako. aba naman.. ang kapal ng bayag ng lalaking to.. sarap ihampas sa pagmumukha niya.. kainis ahh.. Potaena..

"ano ka? Hindi ako papayag no.. tsaka akala ko ba favor yun.. edi sasagot talaga ako kung gusto ko o hindi. bat ikaw yung mag de desisyon.. ano ba kita?? hah??!!"

I know that was below-the-belt.. Ayokong isumbat sa kanya yun pero yun lang ang nakikita kong paraan para tumigil na siya.. But at my surprise, hurt and dissapointment didnt flash on his face.. instead ngumiti pa nga siya.. Inilapit niya ang mukha niya sa tenga ko and whispered his words that made me feel goosebumps in my body.

"Oh baby.. im your husband"

"Baby mo mukha mo.. umalis ka na nga.. bwesit ka sa araw ko. tsaka para sabihin ko sayo.. matagal na tayong hiwalay.. MATAGAL NA!!!!" i yelled those words right into his face.

"Lets talk this over on the house.. halika na.. umuwi na tayo"
Hinawakan niya ang braso ko at hindi na ako nakapag-timpi.. ipiniksi ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya.Tinignan ko siya ng matiim at masakit.

"Unang-una.. may kailangan pa akong asikasuhin dito sa hospital at ang nanay ko yun. Pangalawa, anong karapatan mo para pangunahan ako?.. pangatlo, ayokong sumama sayo.. at pang apat hindi ko kailangan ng pera mo. Ngayon, hindi ka naman siguro bobo para hindi maintindihan yun?" balik pambabara ko sa kanya. Sinasagad niya pasensya ko. Im living my life without him tapos biglang babalik.

Hindi ko pinapalabas na parang ako yung iniwan but you cant blame me that day. Hindi niya alam kung gano ako kadurog at pilit na pinapagaan ko nalang ang sarili ko nun dahil sa sunod sunod na problema. halos araw araw akong nagmamakaawa sa Panginoon na kahit man lang konting konsiderasyon sa damdamin ko.

Before the day of our Anniversary while he is still in the bathroom at naliligo pumasok ako sa kwarto namin. And as i sat on the bed biglang may nag pop up na message with a nickname

*LOVE*

Potaena lang. Halos itanong ko na sa sarili ko nun na 'Ganito nalang ba ako ka bilis pagsawaan, na ilang araw lang naman na hindi ko siya kinakausap eh maghahanap nalang siya ng iba. Hello! May asawa parin siyang tao ano'

Yun ang pa ulit-ulit na rumerehistro sa utak ko, out of curiosity i open their convo and my mouth hung open when i read the messages.

*"Love, nagugutom kami ni baby. bili mo ko donut"*

it was 11 in the evening, one week before our Anniversary when the girl sent that and my husband na ngayon ay EX-husband automatically replied.

*"Sure, im on my way"*

Kaya pala ng gabing yun ay umalis siya. He went home mga 5 na ng hapon. Hindi ko naman na din siya hinanap nun kasi nga nagka tampuhan kami.

Before mangyari yun my mom is in such a pain also kasi nga iniwan siya ni Papa. May kabit eh at may anak sila kaya siguro yung mga pinagdaanan ni mama ay nangyayari din sa akin. Halos araw araw nun palagi akong umaalis para puntahan si mama at aluin. I cant hold my emotions seeing my mom  like that. Misserable as HELL.

At nung nalaman ko na mismong si Eina yung kabit ng asawa ko kaagad akong kumuha ng annulment through our Atty. na kaagad din namang na process dahil sa pangalan ng EX-asawa ko.