Prologue

32 0 0
                                    

It's been 2190 days baby, miss na miss na kita. Sana ako parin at sana tayo na lang ulit.

Kusang tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. Hirap na hirap nako sa pag-ala ala ng lahat. Kung sana lang, kung sana lang di ako naging tanga noon edi sana kame paren hanggang ngayon.

kung sana di ko inisip ang sarili ko, sana nasa akin ka pa baby

"ma, are you crying again?"

"no baby, mama is okay don't worry."

i gave him a smile before pinching his cheeks. siya ang inspirasyon ko sa bawat gising sa umaga. he's ryri my one only son.

"halika na anak baka ma-late tayo sa birthday ni ninang mo, let's go?"

he simply smiled at me and gestured his small hand to get mine. nasanay nako sa mga ganong galaw niya. he's been sweet all the time, like this.

we headed the way outside the house and shocked cause it's raining.

bakit ngayon pa ry? it's our son's day pls baby don't meddle.

"oh no mommy, it's raining"

malungkot na sabi ng anak ko, bakas rin sa kaniyang muka ang pag alala, hindi ko siya masisisi.

" i guess bumalik na lang tayo sa bahay ma, text na lang po natin si ninang "

he tried to smile but tears shown in his eyes. i can't see him like this. no. not ever again.

" no baby we're still leaving okay? "

" b-b-but mommy it's raining po, can't you see?"

i pursued a smile and hug him tightly then whisper.

"not this time baby, i will choose you, I'm sorry ri, mommy loves you so much, no one can make us apart, i promised"

MI AMORWhere stories live. Discover now