"გისმენთ" ორ წუთიანი ლოდინის შემდეგ ვეღირსე და მიპასუხა ნამძინარევი ხმით . ხო , რა თქმა უნდა , დემე კალანდაძეს ეძინა და მე ის გავაღვიძე .
" კიდე გძინავს?"
"რომელი ხარ?" კვლავ პაუზის შემდეგ მკითხა , აუ ეს შუა ძილშია კიდევ.
" დემეე უკვე ვეღარ მცნობ?"
" ლილე " პაუზა იყოო
" ღადაობ ტო .... უკვე დაიწყეე ?"
გაღვიძება "actionს" გულისხმობდა, სულ ესე ამბობდა როცა ვაღვიძებდი , უფროსწორად სულ იმდროს ემთხვეოდა ვრეკავდი, როცა ეძინა და რა ჩემი ბრალიაა თუ მთელ ღამეებს ათენებდა და შუადღემდე ვერ დგებოდა .
" მაინტერესებს დღეს მოდიხარ?
" დღეს რა დღეა ვაფშე" კიდე სძინავს
" გუშინ ჩამოხვედი ანუ სამშაბათია"
" გუუშინ ...აუუ ჩემი რამდენი დავლიე პროსტა და რომელი
საათია ?"
" 2ის წთები"
და უცბად ყვირილის და გინების ხმა გავიგე
" რაიყოოო? "
" აუუუ წამოვიწიე და თავი ღმერთოოო აუუ სკდებაა. ...და რომელი
საათიაა თქო?"
" ხო გითხარი 2 ის წთებია "
"რაა მეღადავებიიი ხოო !? აუუუუ "
"რა დაგავიწყდა?"
"სანდრო უნდა მენახა ,რაღაც საქმე ჰქონდა აუუუ ჩემი რა გაუძლებს ეხლა "
" ანუ ვერ მოხვალ ჯერ ... კაი დასვენება გვქონდა და დაგირეკე ... სემინარისტი მოდის უნდა წავიდე "
" კაი მიდი გნახავ მერე"
გაგრძელდა ისევ სემინარი ... ნეტავ თუ მიხვდება ეს სემინარისტი რომ ვინც გაგვიძახა ისინი მაინც გაგვიშვას?! არვიცი უკვე ერთ საათზე მეტი ტყუილად ვზივარ .
დემეც რომ არ მოვიდა ხო ვაფშე გამოვშტერდი... ყავა კი ყველაზე სანატრელ და მიუღწეველ ოცნებად მეჩვენება. ჰმ ...ეს ორი სიტყვა რატომღაც ძაან შემოეჩვია ჩემს ცხოვრებას ...
ბოლოს ამ ქალსაც გაუნათდა გონება ,მიხვდა და გამოგვიშვა ... წამოვედი კი არა გამოვვარდი ოთახიდან .. ნატის მაინც მივწერო მეტი მაინც აღარაფერი მაქ დღეს.
" გოგოო მოვრჩი მე და სად ხარ?"
" ბუfეტში ვართ და ჩამოოო მიდიი"
"კაიი^^"
წავედი ... ვუახლოვდები ბუfეტს და ვფიქრობ ყავაზე , თუმცა მანამდე
უკვე მესმის ათასნაირი ხმა, ათასი ემოცია , ხმის ტემბრი , ჟანრი , ტემპი , რეაქცია,...აი ეს ყველა ერთად არეული და გაერთიანებული ხმა გამოდის ბუfეტიდან ... მეც მივუახლოვდი ,შევედი და გავხდი ამ ხმების ნაწილი ...დავინახე ნატი უკვეთავდა რაღაცას
- ნატიიი
მივაძახე. ისიც არ დაიბნა და გამოექანა ჩემკენ ჰაჰაჰა არა რა ძალიან საყვარლები ვართ ხოლმე.
