The Enigmatic Mafia Prince

Chapter 30

Dedicated to the Winner sa games natin sa FB Group.Yeheyy! Kung sino man ang gustong sumali sa Fb Group natin just search JustineGeez Stories maingay kami doon at maraming palaro.Hahaha

The Enigmatic Mafia Prince 30

Naramdaman kung nakasunod siya sa akin kaya muli akong humarap.Nakita ko siyang nakatingin sa akin at napansin kung malungkot niya akong tinitignan.Tumingin ako sa likod at nakita ko paring nakatayo doon si Dwight na parang hindi naman gumalaw since kanina pa.

"Anong pakay mo dito?" Seryoso kung tanong sa kanya at doon ko lang napansin na may hawak siyang Trolley bag sa kabila niyang kamay. "Kung pumunta ka rito para sabihin na isama mo ako.Well I repeat Hindi ako sasama sayo!" Matgas kung sabi.Nakita kung napaatras siya sa sinabi ko tiyaka umiling.

"Kaden.." Malambing niyang sabi at akamng lalapit sa akin ngunit lumayo ako.

"Don't touch me.Tell me what you want para makaalis kana dito" matigas kung sabi sa kanya.Nakita kung ngumiwi siya tiyaka yumuko. "Kung wala kang sasabihin you may leave"

"Kade-"

"I said leave!" Matigas kung sabi.

"Anak please-" I cut her off

"Wow! After almost 19 yearsof my existence you finally recognize me as your Daughter" sarcastic kung sabi sa kanya. "Should I prepare for a party?" I added and she winced.

"Kade-"

"What?" I spat

"I hope you'll understand my situation" she said calmy and I rolled my eyes.

"I'm done understanding you Mom! Hindi pa ba sapat ang boung buhay ko na parang wala lang akong ina? You should be the one whos understanding the situation because you are my mother!" I snapped.Nakita ko siyang bumuntong hininga at yumuko.Hindi ko alam na after four years ay uuwi siya sa pilipinas para sabihin na anak niya ako.Is she insane? Hindi pa ba siya sawa sa pagpapanggap niya?

"Kaden look I'm really sorry baby I know I'm such a-You know bad mother for you pero alam mo naman kung bakit ko ito ginagawa diba?"

I shook my head "You want fame.I understand" malamig kung sabi at nakita kung nalaglag ang panga niya sa sinabi ko. "You want nothing but fame Mom! Thats the truth" I shouted at nagmamadaling naglakad papunta sa hagdanan.I'm in the middle of the stairs ng maalala kung nandito pala si Dwight. 'S-hit' I murmured bago bumalik pababa.I saw Dwight standing at the doorway.Ganun padin ang porma niya simula kanina at deretso lang ang tingin niya.I saw my Mom still standing na parang may hinihintay.

Nang makababa ak ay tinignan niya ako. "I'm not leaving,dito ako matutulog" matigas na sabi ng niya.

"Okay.." Walang gana kung sagot at lumabas ng bahay. "You stay then I leave" at hinila si Dwight pabalik sa kotse ko.I immediately throw my keys on him at agad naman niya itong nasalo at tumakbo papunta shotgun seat.

Umupo muna ako at nagsout ng seatbelt tiyaka ko inilabas ang earphone ko sa galing sa bag ko na kanina pa nakasabit sa likod ko,kinuha ko ang throw pillow na nakalagay sa passenger seat at tinakip sa mukha ko and I silently cried.

***

You know what's good with Dwight? Hindi siya yung taong madaldal at nagtatanong.Hindi siya yung taong makulit na tadtadarin ka ng tanong kung ano nangyari or sadyang wala naman talaga siyang pakialam sa akin which is good for me.

That's why I hate having friends,masyado silang nanghihimasok sa bagay na dapat ay sayo lang,masyado silang palatanong at pakialamera.Ayoko ng ganun dahil my life was a total mess.I'm trying to fixed my life pero parang hindi ata kaya.