My Forbidden Love Book 2

Chapter 21: Violinist and Wish

Nandito kami nagtitipon sa auditorium para mag practice. At ang Jaro choir ay nandito na rin at kasama diyan syempre si Gabbi ang love of my life hehehe

"Ok mag simula na tayo guys. In one, two, three and..." sabi ng conductor at nag simula na siya mag beat

Sabay-sabay ang lahat ng mga guitara, violin, at cello sa pag beat ng conductor at pati na rin ang choir. Ang sarap pakinggan sa tenga ang tunog ng mga instruments at ang boses ng choir ay parang mga anghel na kumakanta sa langit. Kami mga seminarista ay nagustuhan talaga sa performance nila parang grand finals na nga eh hehehe

"Jiscel, tinawag ka ni tito mo" sabi ni Gabrielle agad akong lumabas ng auditorium

"Father good morning po! Ba't niyo po ako pinatawag?"

"Jiscel bakit hindi ka kasali sa kanila?" Tanong ni tito

"Ha? Ako? Kasali sa kanila?" Tanong ko kay tito na parang hindi ako makapaniwala sa tanong niya sa akin

"Jiscel to be honest, ang galing mong mag violin eh. I heard you playing violin last week sa hardin eh. Parang sad song hehehe" tinapik ako ni tito sa balikat

"Ah eh.. tito kasi an------" hindi pa ako tapos mag salita kasi si tito eh he stop me

"Alam ko Jiscel. Alam ko na ang lahat. You played the violin kasi na miss mo ang iyong kasintahan at gusto mo na siya makita at si Gabbi yun" sabi ni tito at nabigla ako sa sinabi niya

"Paano niyo po nalaman? At baka i-kick out niyo po ako dito sa seminario kasi nalaman niyo na po ang totoo" takot talaga ako sa pangyayari ngayon my ghad!

"Huwag kang matakot Jiscel. Kahit alam ko na ang totoo hindi kita i-kick out and I will keep it as a secret" pinakalma ako ni tito and I inhale and exhale

"Hay! Salamat po father. Akala ko i-kick out niyo po ako hehehe"

"Basta Jiscel discern ng mabuti ha and also I will respect your decision" ngumiti si tito

"I will po father at salamat ulit" ngumiti ako kay tito at aalis na ako sana kaso pinigilan niya ako

"Sandali lang Jiscel. Bago ka umalis, pwede ba nag sample? Sample ng pag tugtog mo ng violin" permission sa akin ni tito

"Opo naman. Wait lang po ha kukunin ko lang ang violin ni Sam sa kanyang kwarto" kaya agad akong pumunta sa kwarto ni Sam para kunin ang violin at bumalik ako kay tito

At pinagtugtog ko ang kanta na Señorita by Shawn Mendes and Camila Cabello

Pagkatapos nun ay pumalakpak ng todo si tito at ang saya-saya niya talaga

"Ang galing mo talaga! Bilib na talaga ako sa iyo Jiscel"

"Salamat po tito" ngumiti ako

Lumabas ang conductor sa auditorium at may kausap sa cellphone at parang may problema siya

"Ha? Ano?!" Sigaw ng conductor sa kanyang kausap

"My ghad! Eh ano ang gagawin ko?.... sige sige. Naintindihan kita bye" pagkatapos ng kanilang usapan lumapit siya sa amin

"Father may problema po tayo" sabi niya

"Ano yun?" Tanong ni tito

"Ang isa namin na member nasa nahimatay ayun nasa hospital siya ngayon at hindi siya maka punta sa practice at hindi maka perform dahil sabi ng doktor na they will observe him muna and also He's a member of our violinist group" explain ni conductor

"Ahay! Sana ayos lang siya. Don't worry sir may alam ko kung sino ang papalit sa kanya" sabi ni tito at tumingin siya sa akin

"Sino?" Tanong ni conductor

"Si Jiscel Sta. Cruz at magaling siya mag violin" sabi ni tito

"Aba! Mabuti yun. Wew! Thank God. So Bro. Jiscel alam mo naman ang kanta sa practice namin di ba?"

"Opo. Alam ko po yun hehehe" confidence kong sagot

"Sige. Bumalik na tayo sa loob at mag practice ulit" sabi ni conductor at bumalik kami sa loob ng auditorium

Fr. Sebastian's POV

Dito sa labas ng auditorium narinig kong kumakanta ang mga choir at ang pagtugtog ng mga instruments. At sa solo part ng isang choir narinig ko ang isang violin na ang gandang pakinggan talaga and I feel na so Jiscel yun ang nag solo mag violin. I'm proud of him talaga sa kanyang achievement

Habang babalik ako sa aking opisina, may narinig akong parang nag aaway sa may hallway at familiar sa akin ang boses na yun kaya sumilip muna ako sa ding-ding para hindi nila ako makita

"Bakit gusto mo akong kausap? Di ba sabi ko ayoko" sabi ni Ann kay Fr. Jiscel

"Let's talk about what happened yesterday" sabi ni Fr. Jiscel

"Hindi ka ba nagmo-move on Jiscel? Oh! Sorry it's Father Jiscel" suplada na sagot ni Ann

"Listen. It's my fault talaga na hinalikan kita and hindi ko makaya ang aking konsensya kung hindi ako mag sorry sayo and it's an accident. So Ann I'm sorry" paumanhin ni Fr. Jiscel

What? Naghalikan sila kahapon?! Pero paano? At bigla nalang umiiyak si Ann

"Sa halik mo sa akin Father. Naaalala ko ang first kiss natin noon and the day nung iniwan mo ako. Ang sama mo talaga!" Sigaw ni Ann at patuloy pa rin siya sa pag iyak

Walang masabi si Fr. Jiscel sa sinabi ni Ann at alam ko na nasasaktan din siya dahil sa kanilang nakaraan

"Alam mo Ann. Noon nung nakita kita, sinabi ko sa sarili ko na sana hindi ako maging pari para maging akin ka. Pero wala eh wala na akong magagawa kasi pari na ako and there's no turning back. Mahal na mahal kita Ann at alam mo yun at hanggang ngayon mahal pa rin kita pero hanggang dun nalang tayo eh at hanggang tingin nalang ako sayo dahil may asawa ka na at may dalawang anak" ginugulo ni Fr. Jiscel ang kanyang buhok dahil sa inis

"Alam ko naman yun Fr. Jiscel na mahal mo ako. At may hiling sana ako sayo" sabi ni Ann

"Ano yun?" Tanong ni Fr. Jiscel

"Sana alagaan mo ng mabuti ang aking anak na si Jiscel. And alam naman natin na si Jiscel ay may alam tungkol sa atin noon pa at sana hindi ka bibitaw sa iyong bokasyon Fr. Jiscel at mahal kita bilang kaibigan" sabi ni Ann at niyakap ni Fr. Jiscel si Ann

"I will Ann para sayo gagawin ko ang lahat" sabi ni Fr. Jiscel at umiiyak ulit si Ann

"Sorry Ann na hahalikan kita ngayon for the last time" sabi ni Fr. Jiscel at hinalikan ni Fr. Jiscel si Ann sa labi

Hindi ko akalain na mahal pa rin ni Fr. Jiscel si Ann and now they kiss again. Hay! Ganon talaga ang buhay na may pagmanahal at may bigo. Lord, kung ano po ang plano niyo kay Jiscel... kayo nalang po ang bahala sa kanya at kay Gabbi, ang kanyang kasintahan