Other Version | SKYA Book 3 [COMPLETED(editing)]

34th

Here am I again. Waking up for another day to pass.

Thursday nanaman bukas at hanggang ngayon, ang kwentong dapat kong ipasa sa friday ay wala parin.

I tried writing a piece but I made a shıt.

Hindi ko na alam kung ano pang magandang storyline ang pwede kong maisip.

Nag madali na ako sa pag aayos ng aking sarili para hindi mahuli sa klase ko ngayong araw. Madaling araw na akong natulog kaya naman hindi ako nagising ng alarm ko at mabuti nalang ay ginising ako ni manang.

At dahil nga malelate na ako, wala na akong oras para pumunta pa sa library tulad ng nakasanayan. At dahil hindi na rin ako nakapagbreakfast ay dadaan nalang muna akong cafeteria sa nalalabing 15 minutos ko.

Habang nasa daan ay pansin na pansin ko ang pag tingin ng mga taong nadadaanan ko. Tila unang araw ko sa paaralang ito dahil sa pag sunid ng kanilang mga tingin sa akin kasabay ng malalakas na bulungan na hindi ko maintindihan sa sobrang dami kong naririnig.

What the hell again?

Minadali ko nalang ang paglalakad hanggang sa makarating ako ng cafeteria na kung saan ay kahit papano ay humina na a g bulungan sa paligid ko. Pero sa pagkakataong ito ay napunta naman sa isang grupo ang atensyon ko.

Nakatingin ang mga ito sa akin at pinapanuod lang ako habang papalapit sa pila.

The SC

Tumalikod na ako sa mga ito at hindi nalang pinansin ang mga tingin nila.

"Vienna.." As expected.

"What is it?" Normal na tanong ko rito na akala mo walang problema sa pagitan namin.

Isang malungkot na mukha ni Marga ang nakita ko ng lingunin ko ito.

Ilang linggo na rin ng iwasan ko ito ng sobra. I know I acted really childish. Para lang sa maliit na bagay na nagawa niya ay hindi naman ata tama na FO agad.

Napag isip isip ko lang.

Mas dumadagdag kasi sa mga iniisip ko ang konsensya sa tuwing naaalala ko na hindi parin pala kami okay ng taong dahilan kung bakit ako nagkakaganto ngayon.

I know it's a bit stupid to worry about the person who is the reason why I suffer right now, but still, she just tried to do something for me.

Ugh! I can't believe myself! I'm losing my guard because of this bıtch.

Matagal ito bago nagsalita.

"I'm really really sorry! Please! Nakokonsensya na ako sa pag layo layo mo samin. Please-..."

"Shut up. " masungit na pag putol ko sa drama nito. "Correction, ikaw lang ang nilalayuan ko, hindi kayo. Another thing, wag mo nga akong dramahan Marga, hindi bagay. Makes me wanna draw myself away from you even more" I rolled my eyes on her as I chuckled.

"S-sorry..." she whispered.

Tumalikod muna ako rito para bayaran ang binili kong chips and soda tsaka ko siya muling hinarap ng buhat ko na ang tray.

She just looked at me with her pale face and her eyes that is as if she's gonna cry anytime soon.

"What? Gonna look at me the whole day? Baka gusto mo akong ayain sa table niyo." I said as I snapped her back to reality

"What? You're gonna sit with us again?! Yaaaay!!!-..."

"Marga! Ang ingay ha. Nawala lang ako ng ilang linggo, naging asal bata ka ata bigla." Irap ko muli rito na ikinangiti niya na.