Bedroom Negotiations Classic

Chapter 12

Hindi ako sanay makarinig ng mga salitang make love. Feeling ko kapag sinasabihan ako ng ganun ay pinapaasa lang ako at ang gusto lang naman talaga ng taong yun ay makalaro si pempem. Ganun ang paniniwala ko. But hearing those words from Dustin made me want to cry.

Ano ba ito, ito na ba ang tinatawag nilang hormonal changes na dala ng pagme-menopause? I asked myself as I felt my eyes water. Crap, Lia! Stop being dramatic. Mapa-make love man yan, sex o pagniniig! Pareho lang yun, tanga! I admonished myself. Pero may I'm yours pa eh. 

 "Lia—"

"Pwede ba, Dustin! Wag mo nga akong inuuto dyan!" I murmured as I pushed him off me. "Gusto mo lang akong ikama eh, sabihin mo nang derecho at hindi yung tatarantaduhin mo pa ako!" I snapped and he sighed before he sat on the edge of my bed.

"Alam mo, ako ang nanliliit sa salitang ikama. Kung kama lang ang habol eh di sana naghanap na lang ako ng iba. Why would I go through the trouble of chasing you when I can have any woman I want?" Langya, hindi porke't meaty ka ay ganyan ka na.

"Well, what can I say? Hindi mo talaga ako makalimutan." I said flipping my hair.

"I admit that you're great in bed Miss Carbonel but to be frank with you, I've had better." He said before he got up. Wait! What?! You've had better?! Ang kapal mo! Kung anong nilaki ng batuta mo, ay yun naman ang kinapal ng kalyo mo sa mukha! I've had better? Sino? Sino? Sino?!

Gusto kong sumigaw sa asar. How dare this walrus personified say in my face na may mas magaling pa sa kama sa akin?! Kung totoo lahat ng sinabi nya ay bakit naman nya pinagsisiksikan ang haba at laki nya sa akin?! 

"Excuse me, Montemayor. Kung kama lang din naman ang pag-uusapan, ipakilala mo sa akin kung sino yang pinagmamalaki mong magaling sa kama para makapag-compare kami ng notes at yayain ko sya sa isang marathon!" I yelled and he stopped walking and turned to look at me.

"Ikaw? Magaling sa kama? Lia, ako ang kumakama sayo. You reach your peak because of my ministrations. Wala kang effort." He shook his head. Ay! Ang taray! Nagbilang?! Sana sinabi mong paligsahan pala ito para nag-helicopter ako sa itaas mo! Gagong to!

"Effort? Kailangan mo ng effort? Ano namang makukuha ko kung mag-i-effort ako? Tsaka pinapartidahan pa kita, hindi pa ako umi-effort sa lagay na yan pero nakakaraos ka na." I said and he laughed.  Ang kapal ng mukha nito!

"Talaga lang ha." At talagang hinamon pa ako ng ungas.

"Oo, ano. Kapag ako nag-effort, I tell you, hindi ka na magigising sa sarap." I declared and he leaned against my bedroom door and crossed his arms over his chest.

"Sige nga." He uttered grinning. Ano daw?! I arched a brow at him. 

"Anong sige nga?" 

"Patayin mo nga ako sa sarap." He issued the challenge so casually that I was not able to prepare for it. Bigla tumumbling kami ni pempem sa ibang dimension at sabay kaming nawindang. Tae ka, pempem! Is this a set-up?!

"Ha?"

"Ano?" He started walking towards me until he reached the foot of my bed. "Kaya mo bang panindigan yung sinabi mo? Ako, Lia my word and my handshake are as good as my signature. Kaya ako hindi nagbibitaw ng mga salitang hindi ko kayang tayuan." Bastos nitong gagong to, so kapag pala nakikipag-handshake ako sayo ay tinatayuan ka?! Wait lang, yun ba ang ibig nyang sabihin? Pempem, stop! Ayan ka na naman! Parati mo na lang akong pinapahamak!

"You're so full of yourself, Montemayor." I replied.

"I'm waiting to fill you to the hilt, Miss Carbonel." He whispered and I felt my body tingle in response. "Ano, Miss Lia Carbonel? Kaya mo ba? Kapag ako hindi namatay sa sarap, that only means that you're all talk."