Radyo-333

35.Bölüm Final

LÜTFEN SİYAH YAZILARI OKUYUN -YAZARINIZ

Şuan yazarınız çok duygusal ağladı ağlayacak aslında bu hikaye kötü son ile biten bir hikayeydi ama bu güneşi beklerken bitmeden önceydi.. Hatta şu ana kadar kötü bile bitirmeye düşünüyordum ama yapamadım. Ağlayarak yazdım finali.. Hiç bu kadar kötü olduğumu hatırlamıyorum. Sanki çok yakın bir arkadaşım hatta kardeşim gibi birinden ayrılacakmış gibi hissediyorum. Ben bu zamana kadar yazdıklarıma emek verdiğimi biliyorum, bu hikayeye başlamadan önce aman kim okursa okusun okumazsa önemli değil demiştim ama okunmuştu 70.000 olmamıza az kaldı ve ben bitiriyorum.. Sizi seviyorum başka hikayelerimde beni yanlız bırakmayacağınızı da biliyorum neyse ben gidip peçete alayım sümüklü oldum iyice.. Sizi seviyorum demiştim değil mi:*Bu arada bu zamana kadar yazdıklarımda yazıp yanlışı olduysa affedin hissederek yazdım bazen kendimi zeynep bazense kerem(qsasa) İyi bir yazar değilim biliyorum ama geliştirip size geri döneceğim sizi seviyorum demiştim dimi:* 

  Her zaman yanımda olan okuyucularımın hepsine bu bölümü ithaf ediyorum. 

 Hoşçakalın:)

 

 ---------------

2 YIL SONRA İZMİR

"Ne güzel günlerdi" deyip küçük tebessüm ederek konuştu zeynep kerem ise onun aksine "Güzel olan tek şey sendin güzelim" dedi kerem ufak haylazlık dolu bakışlarla zeynepi geceliği ile süzerken kafası neredeydi bu çocuğun demeyeceğim anladınız siz?(anladınız dimi dhds) Zeynep keremin dediği şey üstüne makyajını sildiği masadan kalkıp yanına uzandı ardından huzur bulduğu kalbini rahatça duyabildiği yere kafasını koyarak gözlerini kapattı

"Bir gün keremle bu kadar mutlu olacaksın deseler güler geçerdim" dedi zeynep daha da eskileri hatırlayıp

"Mutluyuz ve huzurluyuz" diyerek daha önceden söylediği lafı yeniledi kerem. Tabi eski anıları yad etmek keremin bu cümlesiyle başlamıştı

"Bugün canlar aradı beni" dedi zeynep hala gözlerini açmamış sevdiği adamın o aşık edici kokusunu içine çekerken

"Bak sen şunlara beni aramayıp seni arıyorlar" diyerek bozuntuya verdi kerem, zeynep ise gözlerini açıp biraz doğrularak keremin yeni çıkan sakallarında elin gezdirmeye başladı

"Hala biraz kırgınlar kerem onları da anlamamız gerekiyor düşünsene can ve yağmurun ya da özge ve utkunun başka bir şehire hayatlarını değiştirmek için gittiğini sence de kırılmaz mıydın? Hem de bunları gitmeden bir hafta önce söyleselerdi" dedi zeynep. Evet onlar hayatlarında yeni bir başlangıç yapmak ve oradan uzaklaşmak için yeni bir şehire taşınmışlardı. Kerem ise düşündükten sonra kafasını haklısın diyerek sallayıp biraz doğrularak zeynepin dudaklarına küçük ama yakıcı bir öpücük bırakmıştı

"Haklısın ne diyebilirim ki ee peki ne konuştunuz?" diyerek sordu kerem yerinde doğrulup zeynepi rahatsız etmeden kafasını yatağın başlığına yaslanıp zeynepi de kendine çekti. 

"Ya düğün tarihini almışlar" dedi zeynep fazla uzatmadan evlilik deyince bile tüyleri diken diken oluyordu. İşte bu yüzden keremle çok benziyorlardı tamam belki bir gün onlar da ama şuan ikisinin de evliliğe ihtiyacı yoktu sonuçta zeynep keremin keremde zeynepindi.

"Vay ne zaman peki?" diyerek sordu kerem bir yandan zeynepin saçlarıyla oynarken

" Ekimin 17si lise bir de ilk tanıştıkları gün o günü seçtiler" diyerek gülümsedi zeynep. Birden aklına o gün geldi