My Boyfriend is a Vampire (Published under LIB)

Chapter 26: Jerome

A/N:

OMO!!!!! 0_0 Naka-300 hundred votes na ko!!!!!! whaaaaa!!!! salamat po sa mga nagvo-vote! and please keep on giving comments!:*

Anyway guys mawawala na muna sa scene si Ave ng mga 2-3 chapters though from time to time ilalagay ko kung anong nangyayari sa kanya... and ang papalit muna sa pwesto niya sa kasalukuyan ay si Jerome na by now siguro alam niyo na kung sino at ano siya sa upcoming chapters ko *Grins*

So here it is Pips! enjoy :))

COPYRIGHTED© 2012 ALL RIGHTS RESERVED BY MISS_REDANGEL

BUMALIK si Rina na nag-aalala hindi kasi niya lubos na maisip kung paano naging ganoon ang kalagayan ni Ave nang hindi man lang niya napapansin. Kung hindi lang siguro niya nabalewala iyon nung mga nakaraang araw eh, di sana kahit papaano ay may nagawa naman siya.

But anyway she can't really do anything lalo na at alam niyang hindi rin magugustuhan ni Ave kung nakikita niya itong nahihirapan lalo na kapag nagi-guilty siya na alam naman nitong wala siyang kasalanan. Napabuntong-hininga na lang siya bago siya tuluyang pumasok sa bahay nila.

"I'm home." Malamya niyang saad bago siya dumiretso sa dinning table na alam niyang naroon ang mga magulang at nag-aalmusal. Her mother is serving her father food while he is engross to what he is reading.

"Rina, bakit ang aga mo yata? Akala ko ba pumunta ka kay Veil?" bungad ng Mommy niya habang binigyan niya ito ng halik sa pisngi pati na rin ang daddy niya bago siya umupo sa sariling upuan bago may maid na naglagay ng plato sa harap niya pero parang wala naman siya sa mood para kumain.

"Pumunta nga, but they say that it's better for me to go home because of Ave's current condition." She said slumping in her sit.

Ibinaba naman ng Daddy niya ang binabasang dyaryo. "Don't worry too much, Rina. Veil's a big man now siguradong sa mga susunod na araw magiging maayos din siya."

Tumango na lang siya at nagsimulang kumain o mas tamang sabihing paglaruan ang pagkain hindi rin naman kasi niya maatim na sumubo man lang. Napansin niyang nagkatinginan ang mga magulang niya bago nagsalita ang mommy niya.

"Kai had said to us na nagising na daw yung binata sa kwarto pero nakatulog ulit sa sobrang pagod." Her head shot up. "Will you kindly wait for him to wake up and give him a food?" her head nod enthusiastically. "Very well, may soup akong ginawa sa kanya then say to Kai to eat his breakfast already."

Agad siyang tumayo mula sa kinauupuan bago niya kinuha ang tray kung saan inilagay ng mga maid ang pagkain nung lalaki bago siya dumiretso sa kwartong pansamantalang inokupanito.

She saw Kai leaning at the wall, he is somewhat alert for something, eh? Is that even right? Anyway she immediately let him recognize her presence.

"Kai." Tawag niya.

"Yes?" aniya nito at hindi pa rin nilulubayan ng tingin ang nasa harap na para namang may gagawin itong masama ano mang oras.

"Kumain ka na daw muna."

Saka lang ito lumingon sa kanya. "'You sure you can handle him?"

I rolled my eyes out of irritation. "Just eat your breakfast first, Kai saka mo na alamin kung anong mangyayari."

He snorted, "Fine, just call me if something happened." He said while he strode to the door.