(Book 2) She's No Longer the Ice Princess (Editing)

Ch. 11 - Pt. 1 - Malapit na... sana

SNLTIP by Filipina | Wattpad -- Ch. 11 - Pt. 1

"Bianca, nasa ref ang pagkain. Iinit mo na lang. Lalabas lang kami." - Ji. 

Bianca's POV.

  

May narinig akong pagsara ng pinto. 

Nasa loob ako ng kwarto. Mugto ang mata kakaiyak. Masakit kasi. Sobra. Masakit mawalan ng kaibigan, kababata. 

Naaalala ko na naman ang mga memories. At sa memories, naaalala ko din kung pano nya kami alagaan kahit isa din syang bata tulad namin. 

Gaya namin, may rason sya sa pagsali sa aming gang. Yun ay ang mapansin sya ng kanyang mga magulang. 

Pero nakakalungkot man, namatay na yung mga magulang nya at hanggang ngayon, hindi pa nya naririnig ang salitang "I love you" sa kanila. Siguro, mabuti na rin ito para makita nya yung mga magulang nya na sobrang mahal nya. 

*flashback*

"Oi Red, bakit ka naiyak?" - Drake.

(Author: Red Death pa codename ni Bianca dati. Nakalagay yun sa Book 1) 

"Kase si Kuya, niaway na naman ako! Tapos walang kumampi sa'kin!" - Ako.

"Ha? Walang kumampi sa'yo? Imposible yon! Nakalimutan mo na? Andito ako?" - Drake.  

"Bakit walang nakampi sa'kin? Ba't ako na lang lagi yung mali? :'(" - Ako.

"Tahan ka na. Sya ka, pag nakita ka ni Princess, iiyak din yun!" - Drake.

(Author: Princess ang tawag kay Cha.) 

"Eh pwede ba kitang tawaging kuya?" - Ako. 

"Onaman. Halika nga bunso! Uhugin ka na naman." - Drake. 

"Yey! May kuya na ako! Kuya na mahal ako (^___^)/" - Ako.

*end of flashback*

  

Sana di na lang kami pumunta dun. Sana, di ko na lang sya nakita para di na namin sya natanungan. Sana di sya pumayag nung nagpapasama kami. Sana kasi, :'( 

Sobrang masakit malaman na si Cha pa yung bumaril kay Drake. Sobra. 

Lumabas na ko ng kwarto habang may tissue sa ilong ko. 

Pumunta ko sa kusina at iniinit yung pagkain na iniwan ni Ji sa may ref. 

May nakasulat pa nga dun eh. 

< "God has His own reasons for everything. - Ji" > 

- - - 

"The derivative of x where the limit of x is zero.. Asdfghjklqwertyuiop"