HINDI KITA IIWAN ----- KATHNIEL (Book 1)

CHAPTER 61

KATH'S POV

Ang sarap ng hangin.

Ang sarap matulog.

Ang bango ng paligid. Para akong nasa isang garden na puno ng mga mahahalimuyak na bulaklak.

Wait?

Bakit parang hindi naman ako nakahiga? Bakit parang di kama itong tinutulugan ko?

Iminulat ko ang mata ko at....

Si DJ?!!!!!!!!!!!!!!

DIto pala kami nakatulog sa taas. At nakapatong pa ako sa kanya habang natutulog.

I watch him.

His handsome face.

His cute face.

aaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

I miss him so much. :(

LOLA: Uy mga anak, bakit dito kayo natulog?

Nagulat naman ako dito kay Lola na sulpot ng sulpot bigla.

AKO: Wala po Lola. Ang ganda po kasi dito.

LOLA: Ah, yan ba?

Sabay turo niya sa garden na super ganda talaga.

AKO: Opo. Eh Lola bakit po ba nandito sa taas itong garden? Bakit ang ganda? Pano niyo po ito ginawa? Or sino ang mga gumawa nito?

Biglang lumungkot ang mukha ni Lola.

LOLA: *sigh*Ang bahay kasi na ito ay ipinatayo naming magbabarkada noong highschoool pa lang kami. Tapos isa sa mga kabarkada ko eh ang boyfriend ko. Masayang masaya kami noon. Itong bahay na ito ang nakakita ng lahat ng mga pinagdaanan naming saya at hirap sa aming magbabarkada. Pero isang araw, habang bumabyahe kami, bumunggo iyong bus na sinasakyan naming magbabarkada at nahulog sa bangin. (biglang naiyak si Lola) At sa kasamaang palad *sobs* ako lang ang nabuhay sa kanilang lahat *sobs*

Kawawa namna si Lola.

Agad ko siyang niyakap just to comfort her.

AKO: It's okay Lola. Maswerte kayo at buhay po kayo.