HINDI KITA IIWAN ----- KATHNIEL (Book 1)

CHAPTER 10

===KATHRYN'S POV===

 

"Baby Sis, san ka pupunta? Gabi na ah."nagulat ako ng biglang sumulpot si Ate Juls sa may likod ko habang pababa ako ng hagdan.

"Pupunta sana ako diyan sa may garden Ate. Magpapahangin lang."sabi ko

"May problema ka ba Baby Sis? Gusto mo ng kausap?"siya

 

"Wala Ate. Sige na, tulog ka na. Dito lang ako sa may garden."sabi ko

Ngumiti lang siya at naglakad na papasok sa kwarto niya. Bago ako lumabas papunta sa garden ay dumaan muna ako sa kusina para magtimpla ng gatas. Nilagay ko ito sa mug at dumiretso na sa garden.

Umupo ako sa isa sa mga swing at sumandal sa hawakan nito. Nagsip ako ng gatas at saka tumingin sa langit.

"Alam mo, itong pag-ibig natin parang stars. Na kahit anong mangyari hinding-hindi maalis dito sa mundo. At kahit na nasa dilim, palagi akong nandito para sayo."

 

Bigla akong napamulat sa sudden flashback na biglang pumasok sa isip ko. Ano ba naman ito? Bakit ba kahit siya na iyong nanakit sa akin ng bongga, siya pa din itong tinitibok ng puso ko ng sobra?

Kinuha ko iyong phone ko at isinuot ang headset.

NOW PLAYING: Beautiful Goodbye

I count the ways I let you down
All my fingers and toes but i'm running out
Clever words can't help me now
I grip you tight but you're slipping out

 

Sorry naman kung minahal kita diba?Hindi ko naman kasi alam na loko lang pala iyon. Malay ko bang flirt mo lang iyon. Pasensiya na, nagpauto ako sa gagong tulad mo.

 

And I remember your eyes were so bright
When I first met you, so in love that night
And now i'm kissing your tears goodnight
And I can't take it, you're even perfect when you cry
Beautiful goodbye, bye, bye
It's dripping from your eyes, your beautiful goodbye
It's dripping from your eyes, oh yeah

Unti-unting bumalik sa ala-ala ko lahat ng mga pangyayari noong gabing iyon. Noong oras na masayang-masaya ko siyang sinalubong at binate ng 'Happy Anniversary' kaso alam niyo kung anong sagot niya? 'I'm breaking up with you' HAHAHA! Sarap magmahal diba? Pero ang dobleng sakit ang mararamdaman mo once na malaman mong pinaglaruan ka lang pala. At ang masama pa nito, ang mahal niya e iyong kaibigan mo. Grabe, triple combo pain. Putcha.

 

Hindi ko na nakayanan pa at inalis ko na ang headset ko at inihagis ito kung saan. Tuloy-tuloy pa din ang pag-agos ng luha ko. Bakit ba ganito? Kung kelan ka nagmahal saka ka naman makakaramdam ng sakit. Sinadya ba talagang magkakambal ang saya at sakit? Kung oo, mas gugustuhin ko pang lungkot nalang ang maramdaman ko, atleast iyon ang kakambal tuwa.