Stuck in the Moment (Stuck Series Book 1)

Chapter 46

Spoiler po talaga ako. Ending po ng SITM mapapaiyak kayo kasi may mamamatay. Lahat po ng characters papatayin ko. Wala pong matitirang buhay kahit isa.

WAHAHAHAHAHAHA! Ang sama ng author eh noh? Pero syempre joke lang lahat yun! Wag niyo kong paniwalaan dahil baliw po ako. ^_^

P.S. Nakatakas lang ako sa mental hospital. Babalik din ako dun soon...wahaha.

-----------------------------------------

Chapter 46

Kathryn's POV

*Tik. Tok. Tik. Tok*

*Gulp*

Alam niyo yung feeling na sobrang kinakabahan ka?

Tapos hindi mo pa ma-determine kung galit ba sayo yung taong nasa harapan mo or not.

Hindi mo tuloy malaman kung anong gagawin mo.

Bakit ba kasi nakatitig lang sakin si Mama?

Titingin siya kay Daniel tapos sakin.

Si Daniel naman nakayuko lang.

Walang kahit isa sa aming tatlo ang gustong magsalita.

Ayoko nga mauna!

>_<

Pero kung hindi ko sisimulan ito, walang mangyayare samin.

"Ma"

*silence*

Putek. Hindi man lang sumagot si mama or what.

Ano ba!! Feeling ko tatalon na yung puso ko palabas ng dibdib ko sa sobrang kaba.

"Ma, sorry kung ginabi ako"

"Nagso-sorry ka dahil ginabi ka? Bakit hindi ka mag-sorry dahil bigla ka na lang nawala for two days kasama si DJ? Hindi ka nagpaalam sakin ng personal at hindi ko pa matawagan phone mo"

Ma, Si Daniel po kasi eh. Pinatay niya yung phone ko. Sabi niya bawal tapos ako naman po, pumayag. Tsaka Ma, may seven days na lang kasing natitira si Daniel bago siya pumunta sa States. Actually six na lang kasi one day down na kami. Mamayang twelve ng gabi, five days na lang. Besides, mahal ko po kasi si DJ kaya ako sumama. Gusto ko pong magkaroon kami ng alone time.

(-_-)

Okay, hindi ko pwedeng idahilan yun kay mama kundi masasapak niya ko. Baka palayasin niya pa ko ng bahay.

"Ma, sorry talaga. Nagmamadali po kasi kami ni DJ makapunta sa Tagaytay kahapon para hindi na po kami gabihin. Expected po naming makauwi before mag-9 pero na-stranded po kami dahil may bagyo"