Ang Prinsesa at ang Basurero (COMPLETED)

Chapter 18: Dilaw na Rosas

Chapter 18: Dilaw na Rosas

MEDYO nasasanay na rin si Richard sa pagpapalakad at pamumuno sa Kaharian ng Armenia. Halos isang buwan na rin siyang namamalagi rito. Dala na rin ng dati niyang buhay kaya nakasanayan na niyang makisalamuha sa mga mamamayan dito. Ang makausap at marinig ang kanilang mga saloobin ay ang madalas gawin niya bilang hari.

Kahit na namimiss niya ang dating buhay at ang kanyang pamilya... ay kailangan pa rin niyang maging masaya. Tuloy lang ang buhay. Sa ngayon, pinaghahandaan na niya ang pagpunta sa Florania para makita ang isa pang tao na kanyang nami-miss. Naisip niya tuloy kung ano kaya ang magiging reaksyon nito kapag sila'y nagkita? Magugulat kaya si Ruby? Hindi maniniwala? Magiging masaya!?

Laking-tuwa rin ni Richard nang mabalitaan niyang wala pa rin pala itong nagiging kasintahan magmula nang makabalik ito sa Florania. Wala pa itong napipili upang mapangasawa. Dahil do'n, mas minabuti niyang paghandaan ang pagpunta sa prinsesa. Nakarating na rin ang mensahe niya kay Haring Alberto kaya maaari na siyang pumunta roon anumang oras at panahon.

"Mahal na hari, nakahanda na po ang lahat ng inyong kakailanganin para sa paglalakbay," wika ng ministro ng Armenia pagkatapos nitong magbigay-galang sa hari.

"Ang lahat po ng mga kusinero na inyong tinuruan ay handa na rin po. Gano'n din po ang mga sangkap ay naikarga na sa mga karwahe. Handang-handa na rin po ang mga kawal na sasama sa inyo..."

Ngayong araw na ang pag-alis ni haring William papuntang Florania. Pinaghandaan niya talaga ang pagpunta niya roon at sisiguraduhin niyang magiging masaya ang prinsesa sa mga gagawin niyang pakulo.

"Maghanda ka na rin, ministro. Gusto ko na sumama ka sa amin," pahayag ni Richard sa kanyang ministro na halos kaedad lang din niya. Mas pinili niya ito para hindi siya ma-pressure. Siya ang anak ng dating ministro at kahit na kaedad niya ito ay masasabi niyang matalino't magaling ito. May mga solusyon itong naiisip na napakagaling at mga payo na aakalai'y na matanda ang nagsasabi. Medyo mahiyain nga lang ito dahil isa pa lamang baguhan.

"S-Sigurado... Sigurado po ba kayo, mahal na hari?" paniniguro ng ministro. Mukhang hindi ito makapaniwala. Biglaan kasi ang pagsasabi ng hari. Maging ang sorpresa sa prinsesa ng Florania ay hindi pa nasasabi ng hari.

"Oo! Sige na, hihintayin kita sa karwahe sa baba," wika ni Richard at pagkatapos ay nagmamadaling tinungo ng ministro ang sariling silid. Ito ay para ihanda ang mga dadalhin. Kung tutuusi'y para na rin itong kaibigan ng hari. Hindi kasi nagkukwento madalas ang hari sa reyna ng mga diwata. Siguro ay dahil sa edad ng reyna. Mas komportable ang hari sa kanyang batang ministro. Doon ay naalala niya bigla na may ipapakilala nga pala si Reyna Leonora. Ang anak raw nito na isa ring diwata. Magkakasundo raw sila.

Nakahanda na ang puting karwaheng sasakyan ng hari ng Armenia. Dalawang puting kabayo ang magpapatakbo rito at parehong matitikas at malalakas ito. Halatang beterano rin ang kawal na magpapatakbo rito. Parang napaisip tuloy si Richard na mas mabilis sana kung sasakay ng eroplano. Kaso, wala na siya sa dating mundo kaya wala siyang pagpipilian.

"Paalam muna," sabi ni Richard sa palasyo.

"Wait! Richard, wait!" Sasakay na sana ang hari nang biglang may tumawag rito. Nang lingunin niya ito ay tumambad sa kanya ang ministro niya na nakaupo sa damuhan katapat ang isang babaeng nakasuot ng magandang kasuotan. Tila nagkabungguan ang dalawa.

"P-Pasensya na Binibini..." Agad humingi ng paumanhin ang Ministro sa dalaga at inalalayan itong makatayo.

Nabigla naman si haring William. Pamilyar ang dalaga. Batid niyang nakita na niya ito.

"Ayos na ako. Salamat! Pero next time... tingin din sa daan minsan." Maging ang tono ng pananalita, at ang english. Alam ng hari na wala nito sa Armenia. Nahiya naman ang ministro at humingi ng paumanhin. Sumunod doon ay siya namang pagtunghay ng dalaga sa hari. Ngumiti iyon at kumaway.