HEARTS LEGACY: PEARL

32: the PROPOSAL

[Pearl's]

Katatapos ko lang maging nanay sa mga anak ko, nang dumating si Kelly at sinama ang tatlo wala akong nagawa kasi gustong sumama ng kambal. Nang matapos akong maglinis ay may napansin akong parang may "mali" at parang may "kulang" pero dahil maglalaba pa ako e winalang bahala ko nalang.

Ang sarap ng tubig graveh, panay hummm ko while sinasabon ang katawan, napahinto ako, kasi alam ko may mali eh.

Ano bang mali? Asar ko sa sarili kasi hindi ko matukoy ang mali. Nang matapos na akong magbanlaw ay kumuha ako ng nail brush at ipinatong ko ang paa ko sa gilid ng tub, ng akma ko ng e brush sa toe nails ko ay bigla akong kinabahan ng makita kong wala na ang engagement ring at wedding ring na dati ay nasa kamay ko lang.

Hindi! Imposible! nandito lang yun! Hindi ko 'yun tinanggal! Shit! nasaan na!" Para akong baliw sa loob ng bahay, kaliligo ko lang pero pinag papawisan na naman ako. Saan na ba 'yun? Lord, nakita niyo ba? Sige na naman oh, anong gagawin ko? Inisa isa ko ng bathroom pero wala talaga akong nakita!

Ang kwarto namin na ilang oras kung nilisin ay para na ngayong dinaanan ng ipo-ipo sa kalat dahil lahat ng damit ko sa dresser ay hinalungkat ko na. Di pa ako nasiyahan ay pinuntahan ko pa ang toy box ng kambal pero i know hindi nila gagalawin yun kasi akin yun eh. Tinakbo ko ang kusina at hinanap ang kasulok sulukan pero wala talaga akong nakita.

Nahulog ko kaya yun? Saan naman? Naiyak na ako sa kaiisip. Kailan ko ba huling nakita yun? Inisip-isip akong mabuti. Alam ko suot ko pa 'to kahapon eh, hindi naman ako umalis ng bahay, si Kirvy lang naman ang kasama ko buong araw kahapon at ang mga bata. Halos e bagok ko na ang ulo ko sa pader pero wala akong maalala na tinanggal ko ito. Ang singsing lang ang tanging jewelry na parati kong araw araw-araw na hindi ko tinatanggal kahit pa malego. At ngayon ay isang napakalaking mysteryo kung anong nangyari at bakit nawala.

Biglang tumunog ang alarm clock meaning 5pm na at ilang sandali na lang ay darating na si Kirvy. Agad kong nilingon ang bahay na parang nasalanta ni Yolanda. Nagsimula na naman akong mag ligpit sa mga ikinalat ko at napagpasyahan ko nalang maligo ulit para tanggalin ang pawis, saktong sakto ang timing ko ng biglang bumukas ang pinto at isang nakangiting Kirvy ang bumungad sa akin. Sasabihin ko ba? Anong gagawin ko? Hindi! Hindi ko sasabihin, hahanapin ko muna!

"Are you Okay?" nawala ang ngiti niya at parang binasa ako.

"Dad, where have you been?" automatic ang pag ngiti ko para ibahin ang tanong niya.

"I have a very important meeting with a very important person."

"How was it?"

"It was good, but I am tired and hungry now."

"SHIT! DINNER!" napalakas ang sigaw ko. Sa obrang busy ko sa paghahanap ay nakalimutan kong magluto.

"Are you okay? What's wrong? Is there something bothering you?"

"I--didn't cook dinner! I-- just remembered! I'm not in a mood!"

"It's ok, don't cook, we have to go someplace else."

"Go someplace? I--can't, sorry, my head is somewhere. I have a very important thing that I need to find!"

"Need to find? Like what?"

"Nothing! Just thing! Don't worry, I will look for it!"

"Are you sure? Don't you think it's better if your tummy has food before looking for those missing things you said?"

"I know, but I have this bad feeling, and I don't want us to fight!"

"Fight? Is that life-threatening? How bad can it affect our marriage?"