Saved
I woke up early this morning. Maayos na aking pakiramdam. My fever was gone. Wala akong ginawa buong mag-hapon maliban sa pagbabasa ng libro.
I'm here at the veranda, while sipping my coffee. Tanaw ko ang lawak ng lugar na pagmamay-ari ng aking mga magulang. Maganda ito at napapaligiran ng mga puno. Napangiti ako nang mapait.
Malungkot isipin na sa kabila ng sitwasyon namin ni Alex, I still love him. Ako na ang martyr. Do I need to push myself to him? What if he tells me that he cannot love me? I won't accept that! Hindi masasayang ang two years na pagtitiis ko. Mamahalin din niya ko sa tamang panahon. I should wait. Wait until he can love me back.
"Mam Rosa, andyan po si Sir Alex."
"Ha? Okay po." Iniisip ko siya ngayon tapos nandyan pala! Iba talaga mag-biro ang tadhana.
Pagkababa ko sa hagdan, naabutan ko siyang nakaupo sa couch habang abala sa kanyang phone. He heard my footsteps at inaangat niya ulo niya.
"We're going home. I have business trip tomorrow in Aklan with my board members together with their wives, so kailangan din kita isama. Overnight lang tayo doon."
Napanga-nga ako. Kasi ang haba ng sinabi niya. Which is new for me.
"Sige. Kunin ko lang gamit ko sa taas." Tumango lang siya.
Pasakay na ko sa kotse ni Alex noong tinawag ako ni Manang Nita.
"Ma'am Rosa. May nagpadala po nito sa inyo. Nakita ko lang po sa mailbox kanina. Ingat kayo."
"Thanks po." Nakalagay ito sa isang maliit na envelope.
"Hey! Get in." He's irritated. He's already inside of his car. He opened the window just to say that!
--
I'm here in our room. Nakahiga na kami ni Alex. Nakatalikod siya sa akin. Nakaharap siya sa kabilang side. Parang ayaw niya akong tignan? I want to talk to him. Gusto 'kong pag-usapan naming dalawa ang mga bagay-bagay na nangyari sa amin sa buong araw, gaya ng ginagawa ng normal na mag-asawa. Should I put my hopes up?
"Matulog ka na. Maaga tayo aalis bukas. Ayokong ma-late. Alas-osto ng umaga ang flight natin."
"I understand. Goodnight." He didn't answer.
--
Pinilit 'kong gumising ng maaga para ayusin ang mga gamit na dadalhin ko sa trip.
Naalala ko ang envelope na iniabot sa akin ni Manang Nita kahapon. Kinuha ko iyon sa aking bag at binuksan. It's a note.
"Tabitha. You're so beautiful. I love your smile. I will never get tired looking at you."
What's with him? It really bothered me! Pinag-pupunit ko ang note na iyon at itinapon sa isang trash bin. Kinakabahan na naman ako!
I took a bath and I wore a black blouse with color gold designs sa long sleeves. Naka'skirt ako na puti at boots na black ang sinuot ko.
Alex said to me a while ago, pwede daw kaming mag-libot muna habang sila ay nasa meeting.
"Lets go." Kinuha niya mga gamit namin. Then he went downstairs.
I followed him. Pero bago lumabas, pumunta muna ako sa kitchen at inabutan ako ng baon ni Nanay Fe. I know I'm not a kid anymore, but that's how she loves me. She's taking good care of me. Gusto niya nakakakain ako sa tamang oras. I love her too.
"Thanks Nay Fe." I hugged her.
"Magkakaroon na kayo ng oras sa isa't isa kahit overnight lang kayo doon."
