Falling For Marlon Aiken [Published]

Chapter 14 - End

CHAPTER 14

PAGLAPAG ng eroplanong sinasakyan, inayos ni Marj ang sarili. Sinuklay niya ang mahabang buhok gamit ang kamay at inayos niya ang medyo nakusot na damit. Nilingon niya si Aiken na kalmadong naka-upo at nakatingin sa kanya.

“What?” She asked, frowning.

He smiled sadly. “Nothing. Kung alam ko lang na magiging okay tayo kapag ipinaliwanag ko ang lahat, e di sana hindi na ako nakinig sa mga kaartehan ni Lizella.”

She patted his shoulder. “Tapos na ‘yon at hindi na maibabalik pa. Isipin mo nalang kung paano ka makakawala sa kanya.”

Marahan itong tumango at hinawahan ang kamay niya na nasa balikat pa nito. “I will. Nalulungkot ako. Pagkalabas natin sa ereplanong ‘to, hindi ko alam kong kailan kita ulit makikita. Hindi ba puwedeng ipagpaliban mo muna yang pag-iisip mo at manatili ka sa tabi ko?”

“Aiken, we already talk about this.” She said while caressing his chin. “I need time for myself.”

He sighed heavily. “Fine. Basta babalik ka ha?”

She gave him a small smile. “Yeah, babalik ako.”

“Good.” Anito at nginitian siya. “I’ll wait for you.”

MAGKASAMA silang bumaba ng eroplano ni Aiken. Hindi nila pinansin ang isang pares ng mata na nanlilisik at puno ng selos habang nakatingin sa kanila.

“Don’t mind her. Tapos na ang paglalaro niya.” Ani ni Aiken at pinagsiklop ang kamay nila.

She bumped her shoulder against his. “I’m okay, Aiken. Huwag mo akong alalahanin. Hindi ako magiging isang sikat na Director kung madali akong matakot.”

“Paano kung sabihin niya iyon sa media?”

“Okay lang. Haharapin ko kung ano man ang itatanung nila sa akin. I have to face the consequences of what I did. And I think I just over react, hindi naman siguro masisira ang career ko bilang isang Director kung malalaman nilang nag-apply ako bilang isang waitress para mapansin mo.” Aniya sa matatag na boses. “Yes, nakakahiya ang ginawa ko at mukhang desperado sa paningin ng iba, pero wala akong pakialam sa iisipin nila. Ginawa ko ‘yon para mapansin ako ng taong gusto ko at hindi ko ikakahiya ‘yon.”

Puno ng paghanga ang mga mata ni Aiken habang nakatingin sa kanya. “Hindi nagkamali ang puso ko sa pagpili ng babaeng mamahalin.”

Pabiro niyang tinampal si Aiken sa braso. “Tigilan mo nga ako sa kakornihan mo.”

“Sorry… ” Napakamot ito sa batok. “Hindi ko naman sinasadya ang kakornihan ko. Ganoon siguro talaga ang pag-ibig. Korni.”

Inirapan niya ito. “Ewan ko sayo, Aiken.”

Magkahawak kamay silang naglakad ni Aiken palabas ng Airport. Nagbibiruan sila at nagtatawanan habang naglalakad. Wala silang pakialam sa paligid kaya ganoon na lamang ang gulat niya ng biglang may maraming nag-flash na camera. Tinakpan niya ang mata gamit ang braso.

“Shit!” Aiken tightly holds her hand.

Dahan-dahan niyang tinanggal ang pagkakatakip ng braso sa mata niya. Her eyes roamed around. Reporters everywhere. Flashing cameras. Reporters shouting different questions at her. Questions that make her heart beat so fast. Questions that she didn’t want to answer.

“Director Ortinez! Is it true that you applied as a waitress in Bachelor’s Bar?”

“Director Ortinez! Why did you apply as a waitress?”

“What’s your reason, Director?”

“Is it true that you applied as a waitress because you’re so desperate to get Mr. Garcia’s attention?”