Unrequited Love

UL Prologue

PROLOGUE

             Ang sabi nga sa isang palabas, ang kay Juan ay kay Juan at ang kay Pedro ay kay Pedro. Sa akin, ang kay Del Rosario ay kay Del Rosario.

            "Hey Matthew. Wait me up."

            "Shut up and stop bothering me Nicole."

             Nicole is playful and a hopeless romantic. She believes in love and forever. At an early age she dreamed of having her own happy ever after. Hinihintay niyang dumating ang lalaking magmamahal sa kanya ng lubusan.

             Not until Matthew came into her life, her prince charming in his own fairytale. Handsome, intelligent, rich and snob. Yes, he is Snob. Especially to her. Ang sabi ng iba ay hindi naman siya ganito. Hindi siya snob at tahimik, pero ng iwan siya ng girlfriend niya bigla na lang nagbago ang ugali niya.

            "Hindi ko siya iiwan. Kahit ipagtulakan niya pa akong palayo. Hindi ko siya iiwan hangga't walang dahilan para iwan ko siya. Hindi ako magpapaapekto sa pang-i-snob niya sa akin."

            "Para sayo Matthew." sambit ko sabay bigay sa kanya ng ginawa 'kong sandwich.

             "Ako ang gumawa niyan. Gumising talaga ako ng maaga para dyan." dugtong ko pa. Walang halong echos pero ako talaga ang gumawa ng sandwich na binigay 'ko. Egg-tuna sandwich iyon. Nalaman ko kasi kay tita Daphne, mama ni Matthew na favorite niya ang egg and tuna sandwich.

              Napa-'tsk' siya. "Kahit five years old na bata kayang gawin 'to kahit late ka siyang gumising." Sabi nito at binaba ang sandwich na binigay ko. Napayuko na lang ako at tumalikod na.

              Kailangan ko munang mag-recharge. Lagi na lang ganito ang nangyayari sa akin. Laging rejected. Pero hinding hindi ko siya susukuan.

---

New story! Yes yes yow! Hahahahahaha. Suportahan niyo rin po ito. Una po sa lahat ay mabagal ko akong mag-update. Pangalawa, mabagal po akong mag-update. At pangatlo, nasabi ko na rin po bang mabagal akong mag-update? HAHAHAHA. So yun lang po! Salamat!

Enjoy! :)

-V

START: JULY 14, 2014

END: -----