*Rishi's P.O.V.*
Ok ng lahat. Alam kong isa isa na silang pupunta sa baguio. hahahaha. Buti na lang at ipinatawag si Kiel ng agency na pinagtatrabahuhan niya sa Korea. Si Clyde naman busy sa pamamahala sa school.
Dahil umalis / Busy yung dalawa, niyaya kong magbakasyon sina Essie at Angel. Nagulat pa nga siya, kahit na may konting pagtatampo sa boses niya pumayag pa den siya.
I can’t stop reminiscing about my past. It never stop, hunting me down.
Napatingin ako sa picture namin ng bestfriend ko, na nakapatong sa table ko.
I miss her. But i lost her because of him. tsk. Actually I lost everything because of him.
Ito na siguro yung oras para makilala ko ang anak ko. Alam kong kilala niya ko. Sana lang mapatawad niya ko.
*Essie's P.O.V.*
Kakarating lang namin, aalis na ulit. haha. Niyaya kasi kami ni Rishi magbakasyon. Aba, ilang taon ko den hindi nakasama o nakita yung kapatid ko. Kaya pumayag ako agad. My father hate her, i dont know why.
One time kasi bumalik ako sa bahay, wala na siya. tinry kong tanungin ang mga katulong pero wala den daw silang alam. Hanggang sa marinig ko yung isa sa pinakamasakit na salita na narinig ko sa daddy namin.
"Bakit ba kasi namatay pa si Kevin. Edi sana meron tayong may kwentang anak. Tsk. Hindi naman kasi niya kailangang isalba si Essie noon. Siya patuloy yung namatay. Si Rishi naman ayun nagrebelde. tsk. Bakit ba puro sila sakit sa ulo? "
Since then, minsan na lang ako umuwi sa bahay namin. palagi na lang akong nakadipende kay Ralph. Hanggang isang araw bago niya ko iwan, narealize kong naging pabigat ako sa kanya, kaya mas pinili niyang iwan ako.
"Hoy, Essie. Ok ka lang? Biyernes santo nanaman yang mukha mo. " puna sakin ni Angel.
"Triny ko lang isipin yung dahilan kung bakit umalis si ate noon. " sabi ko.
"Bakit triny mo lang? dapat inisip mo na. " Pambabara niya sa sinabi ko. tsk.
"Iniisip ko na nga. Kaya tumahimik ka na lang. " inis kong saad.
"Bakit mo pa kailangang isipin? Kung pwede mo namang itanong sa kanya ang lahat di ba? " makahulugan niyang saad .
