Mine Not Wanted Mate ✅

25. EVY?!

En zoals iedereen inmiddels weet MOET ik op mijn lip bijten als ik zenuwachtig ben.

Dat is dan ook precies wat ik deze keer wéér doe.

"Haal die lip tussen je tanden vandaan," gromt Cameron. Ik zet een onschuldige grijns op mijn gezicht. Al snel is de grijns van mijn gezicht verdwenen en zit mijn lip weer tussen mijn tanden. "Haal. Die. Lip. Tussen. Je. Tanden. Vandaan," herhaalt hij dreigend.

"Of anders?" daag ik hem uit.

"Of anders doe ik het zelf," zegt hij met een grijns.

Ik laat een korte 'Ieuw, nee' horen en stop met het lip bijten. "Dat dacht ik al," zegt hij nog steeds met een grijns. Ik rol met mijn ogen als reactie om wat hij zei.

"Maar mag ik nu ein-de-lijk weg?" vraag ik om het onderwerp te veranderen.

"Waarom?" Het lijkt net alsof hij gekwetst is dat ik weg wil.

"Ja, duhhhh. Tuurlijk is hij gekwetst," reageert Valerie alsof ik dom ben.

"Maar je bent ook dom."

Thanks Val, hou ook van jou.

"Omdat anders mijn ouders gaan denken dat ik alwéér ben weggelopen," geef ik als antwoord op Cameron's vraag.

Met een zucht laat Cameron me met tegenzin gaan. "Ik kom je vanavond weer ophalen," zegt hij voordat ik door de deur naaf buiten loop.

Nu is het mijn beurt om te zuchten. Sinds wanneer gedraagt hij zich alsof hij mijn babysitter is? Ik irriteer me er namelijk dood aan! Eerst kon ik hem tenminste nog ontlopen, maar nu loopt hij 24/7 achter mij aan.

Ik loop snel naar mijn huis toe. Onderweg bedenk ik een plan zodat ik vanavond niet wéér bij Cameron ben.

Ik heb bedacht dat ik snel met mijn ouders ga praten en daarna ga logeren bij Evy. Alles is al geregeld; ik heb zelfs al aan Evy gevraagd of ik daar kan slapen.

Ik kom aan bij mijn voordeur en maak hem open met mijn sleutels. Dat is ook voor het eerst dat ik niet aanbel en mijn moeder dan met tranen in haar ogen de deur opent. Ik loop meteen door naar de woonkamer, waar -zoals verwacht- mijn ouders zitten.

"Waar was je?" vraagt mijn moeder zodra ze mij de woonkamer in ziet komen.

"Op bezoek bij iemand en vervolgens werd ik daar weggehaald door 'mijn mate' en dwong hij mij om met hem mee te gaan naar het packhuis. En dat allemaal zodat hij op mij kan letten dat ik niet wéér wegloop," zeg ik verveeld. "Hij komt me vanavond weer ophalen hier, dus ik ga bij Evy logeren," voeg ik er aan toe.

"Maar hij kwam je toch ophalen?" vraagt mijn vader, terwijl hij mij raar aankijkt.

"Precies! Ik wil niet met hem mee en daarom ga ik naaf Evy toe, in de hoop dat hij mij niet vindt," leg ik uit. Ik zet een paar stappen richting de trap in de gang, maar dan draai ik me om. "En oh ja, zeg alsjeblieft niet waar ik ben," smeek ik ze.

"We kunnen je niks beloven. Als hij ons beveelt het te zeggen, kunnen we niet anders," zegt mijn vader. Ik knik als teken dat ik het begrijp en loop door naar boven.

In mijn kamer aangekomen, pak ik een paar spullen die ik nodig ga hebben als ik bij Evy ga logeren.

Als ik dat allemaal heb gepakt en in mijn rugzak heb gepropt, loop ik weer terug naar beneden. Ik zeg snel doei tegen mijn ouders en geef ze allebei een knuffel. Daarna pak ik mijn sleutels en ga ik het huis uit. Ik weet niet hoe lang het gaat duren totdat Cameron hier is, dus ren ik zo snel als ik kan naar Evy's huis.

Ik klop bij haar aan en Evy doet vrijwel meteen de deur open. "Kom binnen," zegt ze met ene uitnodigende glimlach. Ik geef Evy een knuffel en samen lopen we naar binnen. Haar ouders en broer zijn allemaal niet thuis, Evy zei dat ze op bezoek gingen bij haar zus. Haar zus had een jaar geleden haar mate gevonden en is bij hem ingetrokken. Evy had geen zin om twee uur te rijden naar een andere pack, dus is ze de de hele week alleen thuis.

"Dus, wat gaan we doen?" vraag ik aan Evy.

"Wat dacht je van film kijken? Er ligt nog popcorn en chips in één van de keukenkastjes," stelt Evy voor.

Ik geef Evy een grijns. "Ik pak het eten wel en jij kiest een film uit." Evy stemt in met mijn voorstel en als een echt team zetten we alles klaar voor een film-marathon.

"Welke film heb je uitgekozen?" vraag ik aan Evy als ik al het eten dat ik hen kunnen vinden op het tafeltje voor de bank zet.

Evy noemt een film op met een hele lange naam. En ik knik. Ik heb die film nog nooit gezien.

*

Ergens midden in de film gaat de bel. Evy staat op en maakt de deur open om te kijken wie het is. De deur is net een kiertje open en ik roep naar Evy dat ze de deur zo snel mogelijk dicht moet doen.

Maar het is al te laat. Degene aan de andere kant van de deur heeft zijn voet tussen de deur gezet. Hij opent de deur met gemak.

"Hoi," zeg ik droog.

"Meekomen," gromt Cameron. Zijn ogen zijn donker. Oehhh, hij is volgens mij niet zo blij.

"Nee," zeg ik eigenwijs terug.

"Ik zei meekomen," herhaalt hij zichzelf.

"Weet ik, ik ben niet doof," reageer ik nep beledigd.

Evy loopt bij de deur vandaan en gebaart naar mij dat ze even weg gaat.

"Je komt of nu mee of ik kom je halen," zegt Cameron dreigend.

"Ik ben niet van plan om te komen, dus kom me maar halen," daag ik hem uit. Cameron zucht en komt mijn kant op lopen.

Als Cameron nog maar één meter van mij vandaan is, zie ik Evy de keuken uit komen rennen.

Met een koekenpan?!

Voordat ik verder nog wat kan zeggen of doen hoor ik iemand op de grond vallen.

"EVY?!"