Insignia

130K 6.9K 5.3K
                                    

(A/N: I wasn't feeling well kaya natagalan yung update ko but I hope this chap will make it up for you guys. Play the media. The vocal is amazing.)

Kara's POV

Goodluck to the ten of us left.

Dahil gising na ang kinahihintay ng lahat.

Nagtinginan lang kami while the ground was shaking furiously.

Medea and I used our abilities to send Trev to Cesia's trance. At ngayong wala siya, ibig sabihin wala na rin ang mist na nakapatong kay Gaia.

Tumakbo kaming lahat and gathered infront of what seemed like a newly-formed hill at the center of the giants' lair. Gawa ito sa damo, mga bulaklak... just everything from the ground rose up.

Slowly, her face formed. Nakita namin kung paano nabuo ang mukha ni Gaia na nakapikit.

"Patay na tayo." puna ni Thea na nakanganga habang nakatingin sa harap.

Narinig namin ang sigaw ng mga gigantes at leviathans kasabay na napaatras ang mga amazons at huntres.

Gaia's mouth opened.

"I can breathe." she mouthed.

Her voice sent shivers down my spine. Hindi lang ako nakaramdam ng matinding takot nang buksan niya ang kanyang mga mata.

Her eyes revealed a toxic color.

It was green.

Pero hindi kami magkatulad ng kulay. Hers was brighter... brighter than the moon.

Tumigil ang mga mata niya sa'min. Dahan-dahan siyang napangiti pagkatapos makita kami. Kasunod niyang tinignan ang mga huntres at amazons sa ibaba niya.

Immediately, vines sprouted from the gorund and began climbing towards their waists.

Narinig namin ang mga sigaw nila. The vines are crushing them.

"We have to help them." ako ang unang gumalaw.

I threw my shield sideways to cut several vines from an amazon and release her. Like a boomerang, bumalik ang shield sa braso ko.

Sumunod sa'kin yung iba at tumakbo sa iba't-ibang direksyon para pakawalan ang mga huntres at amazons.

"There is no stopping me now." dumadagundong ang boses niya sa buong lugar.

I slid below a leviathan and jumped on its back. Nagulat ako dahil may humila sa'kin. It was one of those vines that came out of the ground.

Bumagsak ako with a painful thud. Nais kong makawala but instead, natagpuan ko ang sarili ko na naiiyak.

The vine around my leg grew thick thorns.

Napapikit ako dahil sa sakit.

Shit!

Binuksan ko ang aking mga mata at nakita ang sariwang dugo sa binti ko.

I couldn't get up.

By then, may gumapang na naman sa braso ko preventing me from moving.

"Agh-" I cried as my back hit the soil. Humihingal ako while sucking in the pain of the thorns digging deep into my skin.

Umiiyak ako.

I cried for Gods' sake. It was terrible.

I can't.

I was catching breath when I felt something cool cover my skin.

Alpha OmegaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin