Alpha Omega

String of Light

Dio's POV

Tch.

Sinilip ko ang maitim na marka sa braso ko. I got hit by one of those black lightnings.

"He looks like he's not going to tone down." nilingon ko si Ria na may malaking hiwa sa tiyan niya.

I cleared my throat and searched for the others. Abalang-abala rin sila ah.

"We have to find Cesia." I told her. Alam ng lahat na si Cesia lang ang may malaking impact sa mga ganitong pangyayari.

But with her gone, ewan ko nalang kung ano ang mangyayari sa'min.

He's never going to tone down unless mahahanap namin si Cesia.

And the thing is, WALA RIN KAMING IDEYA KUNG NASAAN SIYA.

Sinundan ko ng tingin ang mga gigantes, kasali na rin ang mga leviathans. Lahat sila ay sabay sabay na umaatake sa kanya. Yet not one did him damage.

I looked at him and he looked back.

Surprisingly, hindi ako nakaramdam ng takot dahil sa kanya. He just had the same aura he gives off as our leader. Dapat nga akong matakot dahil ako 'tong pinakamalapit sa kanya.

But no.

He gave me a serious look enough for me to undetstand what he wants us to do which is: to focus on Cesia and not him.

Tumango ako bago tumakbo patungo sa iba pang Alphas.

"Anong gagawin natin?" tanong ni Thea.

Napansin kong lahat kami ay may maitim na marka sa balat namin.. Ibig sabihin hindi rin sila nakaiwas mula sa galit ng anak ni Zeus.

"Gusto ko lang sabihin na... mahal ko kayong Alphas. Kung ito na talaga ang huling araw ko, sana-" napa-aray si Chase nang makatanggap siya ng sapak mula kay Ria.

"NO ONE IS GOING TO DIE HERE! OKAY?!" galit na anunsyo ni Ria.

"Kara? May nasesense ka na bang trance?" Art checked.

"Actually... yes." sagot niya. "and I'm sure it's Cesia's."

Nakahinga rin kami ng maluwag pagkatapos marinig ang sinabi niya. Atleast may ideya na kami kung nasaan siya.

But the tense was back when Kara spoke again. "I can't see through it. It's locked. She's keeping it closed.

Her green eyes were vibrating. From light neon green to dull green. Sinubukan niyang gamitin ulit ang ability niya kaya lumiwanag ang kanyang mga mata but then her eyes went back to its original shade of green.

Nagbuntong-hininga siya. "I can't."

I heard the cries of several giants from a distance kaya napatingin ako.

Tila lasing ang mga giants habang naglalakad dahil sa napakaraming tama ng kidlat sa katawan nila.

The black mark kept on spreading all over their bodies. Just imagine my reaction nung makita ko ang isa sa kanila na tuluyan na ngang natakpan ng buo.

He fucking dissolved into air.

Tinignan ko ang sarili kong braso. "Shit."

The black thing covered my entire arm now.. at hindi ko rin magalaw ang bahagya na ito ng katawan ko.

Agad kinuha ni Matilda ang kamay ko. Slowly, I felt warmth crawl up to my skin hanggang sa bumalik na nga sa dati ang kamay at braso ko.

Pinasalamatan ko siya.