Ongewenst

Hoofdstuk 9

'Leuk trucje.' kreun ik. Ik klem mijn hand tegen mijn buik om die weer een beetje tot rust te brengen en laat mezelf op mijn bed vallen. Mijn hoofd tolt nog na van mijn eerste ervaring met transporteren. Naveen kijkt geïnteresseerd om zich heen. Zijn ogen glijden langs de muren en focussen zo nu en dan op de verschillende posters, ingelijste diploma's en de ruggen van de boeken in mijn boekenkast.

'De Hongerspelen?' vraagt hij verrast, terwijl hij een boek uit de boekenkast plukt. 'Gaat dat over een eetwedstrijd of zo?'

Ik geef geen antwoord. Na de kleine demonstratie van zijn magische kunnen kan ik mezelf niet langer wijsmaken dat Naveen iets anders is dan wat hij beweert. Hij is een Djinn. Ik heb op een rommelmarkt een geest in een fles gekocht. Mijn hoofd gonst als ik de kansen probeer te berekenen dat zoiets je overkomt. De kans dat Gaston met een gigacheque op je drempel staat is volgens mij triljoen keer groter dan dat je een mythisch wezen, rechtstreeks uit duizend-en-een-nacht, op de kop tikt tijdens een koopjesjacht.

'En wat is dit?' Ik let niet op terwijl hij door zijn laatste vondst staat te bladeren tot hij opeens begint te grinniken. Nieuwsgierig richt ik me op en vrijwel onmiddellijk snap ik wat hij heeft gevonden. Nog voordat hij met zijn ogen kan knipperen ben ik mijn bed uit gesprongen, de kamer doorkruist en heb ik het pornografische manga-stripje wat ik voor de grap van Victor heb gekregen op mijn laatste verjaardag uit zijn handen gegrist.

'Je hebt wel een bijzondere smaak in boeken of niet?' grinnikt de Djinn.

'Het was een cadeau van een vriend.' verdedig ik mezelf terwijl ik het boek vastklem tussen twee hardcovers op een plank die zo vol staat, dat het onmogelijk is om het boekje te verwijderen omdat het zo strak staat. Net als ik denk dat ik de crisis heb afgewend zie ik hoe Naveen over mijn bureau gebukt staat om een foto van dichterbij te bekijken.

'Ben jij dat?' vraagt hij, weizend op het mollige babytje met de roze wangetjes en een mopsneusje waar heel charmant een gifgroene snottebel aan bungelt. Ze zuigt dolgelukkig op haar vingers terwijl ze een vies, afgekluifde teddybeer in haar armen klemt. Ik klap het lijstje snel omver, en speur vliegensvlug de rest van mijn kamer af op zoek naar andere beschamende voorwerpen. Zonder dat hij het merkt prop ik de kuffel van de foto, die ik dus nog steeds heb, naar de achterkant van de knuffelstapel in de hoek.

'En...' Naveen laat zich nonchalant achterover op mijn bed vallen en vouwt zijn handen achter zijn hoofd. 'Geloof je nu dat ik een Djinn ben?' Ik knik, en laat mezelf op mijn bureaustoel zakken.

'Mag ik echt drie wensen doen?'

'Zo werkt het ja.'

'En wat gebeurt er als ik de wensen heb gedaan?' Hij opent zijn mond om te antwoorden wanneer ik voetstappen op de trap hoor. Ik vermoed dat het mijn zus is, maar met de herrie die ze maakt kan het evengoed een olifant zijn. Geschrokken wend ik me tot Naveen.

'Ehm... kun je misschien in je lamp gaan? Ze mag je hier echt niet zien.' Bij wijze van antwoord trekt hij een wenkbrauw op.

'Schaam je je voor me?' plaagt hij. Het is duidelijk dat hij ervan geniet om uit zijn lamp te zijn, en om me op mijn zenuwen te werken.

'Verdomme, ze heeft al genoeg munitie om me levenslang huisarrest te bezorgen. Als ze nu ook nog eens een jongen in mijn bed betrapt dan mag ik blij zijn als ik ooit nog daglicht zie. Ga in je lamp!' Dit keer is het geen vraag en ik merk aan zijn blik dat hij dergelijke vastberadenheid niet van me had verwacht. Zijn gezicht betrekt en hij probeert zich zichtbaar te verzetten, maar desondanks lost hij voor mijn ogen op in dezelfde paarse mist als die waaruit hij is verschenen. Een plotseling besef vormt zich in mijn hoofd... Hij is niet alleen verplicht om drie van mijn wensen te vervullen. Hij is zodanig aan de lamp verbonden dat hij alles moet doen wat ik hem opdraag.