The Doctor Is In

Chapter Four

As promised!!! ^_^

______________________________

Julius

     “Doc Hart, 10 minutes daw, may pasyenteng dadating.” Ininform ako ni Jess habang nagpapahinga ako sa kwarto ko.

     Lumabas na ako nang kwarto at sakto kakadating lang nung pasyente.

     Isang asthma attack daw ang nangyari. Hindi daw ito naagapan since naliligo daw yung pasyente nung nangyareh yung attack.

     “BP?” I asked habang rineready na nung mga nurses at interns yung equipment kung sakaling kailanganin.

     “severely dropping po.” Sagot sa akin nung nurse.

     “Oxygen saturation?” I asked in case na bumabagal yung paghinga nung pasyente.

     “70% pero still dropping din po.” Sagot nung isang intern.

     “Tawagin niyo si Doc Rose. BILIS!” She can help in these situations.

     Hindi naman gaanong nagtagal, pumasok rin siya sa station namin.

     Napatigil siya nung makita niiya yung pasyente.

     “Minor asthma attack, kaso hindi naagapan kaya lumala.” I informed her right away.

     “Pabayaan mo na siya.” She flatly said.

     “Ano?!” I asked her.

     “I said! Pabayaan mo na siya.” She was about to walk out of the station. I quickly grabbed her wrist.

     “Anong pabayaan?! Eh pasyente siya!” I protested.

     “Then let him die. Idedeclare na lang natin na dead on arrival.” She said then left.

     I just went on with the treatment myself. Tinawag ko lang naman siya para mapadali yung trabaho ko, pero in the end ako rinn lang naman pala ang magtatrabaho.

     Pagkatapos nung treatment operation pumunta na ako sa nurse desk para sa status update sa general profile nung pasyente. Tinanong ko na rin kung may operation ba si Sam o she’s on her break. Sabi nung nurse na bumalik na daw siya sa resident’s room.

     Pinuntahan ko siya dun. Pagpasok ko nang kwarto, she didn’t look like herself.

     Nakaupo lang siya sa corner nung bed na nakadikit sa wall. May blanket na nakatalukbong sa lower half niya then may inaakap siya unan then may tissue box malapit sa kanya.

     Meron din siyang hawak na tissue at madami ring nakakalat sa bed na used na tissue.

     Pagpasok ko pa lang her eyes were so puffy and red. Halatang she’s been crying the whole time.

     Nung pagpasok ko pa lang, nakita na niya ako at pinigilang umiyak. She even avoided eye contact.

     I sighed and sat at the end of the bed. I really feel weird seeing her like this.

     “Siya ba yung Ex mo?” I asked her.

     She looked at me, surprised.

     “P-pano mo n-nalaman y-yon?” She was trembling sa kakaiyak.

     “Nung nagbar ka, nakita ka namin, lasing na lasing at sinabi mo rin kung bakit ka nandun.” I said to her. Looks like hindi niya natatandaan yung nangyari sa kanya sa sobrang kalasingan niya.

     “E-eh ano naman k-kung siya yung e-ex ko?” She said then gave a fake laugh.

     “Do you love him?” I flatly said.

     “No.” She said straight.

     “Then, bakit ka nagkakaganyan.”

     “Because… Kahit na hindi ko siya gaanong minahal, it still hurts, because… Niloko ka eh, pinagkaisahan… Sinong hindi masasaktan sa ganun.” Tears started to fall from her eyes.

     I somehow feel like I needed to cheer her up. Hindi kasi ako sanay na ganito siya eh, kahit dati nung admirer ko pa siya, lagi siyang masiyahin na papansin na parang bata sa sobrang kulit kahit hindi ko siya pinapansin lagi.

     “You know?! Ako ang nagpalit nang damit mo nung inuwi kita.” I flatly said to her. This should break the heavy emotions she’s feeling.

     Nanlaki yung mata niya sa akin and then biglang tinakpan yung dibdib niya gamit yung pillow niya.

     Kanina lang sobrang lungkot niya, biglang nagiba na naman yung mood niya. She’s really weir and funny. I can’t help but chuckle.

     Nag panic pa siya lalo.

     “Wag kang mag-alala! Hindi kita gagalawin… Wala namang magkaka-interest sayo eh.” Pagkasabi ko nun, tiningnan ko siya then I smirked at her.

     She just scowled at me.

     “Pagkatapos nito… Baka gusto mo nang magtrabaho? May meeting pa tayo kasama yung mga interns pati si Pres. Ramirez, eh.” Mukhang she handled her hangover well naman kaya she doesn’t have an excuse para hindi umattend dun sa meeting.

     “Ah! Oo nga pala!” She quickly stood up at pumunta sa harapan nang mirror at nag-ayos. Sinuot na rin niya yung lab coat niya.

     Tumayo na rin ako para lumabas nang kwarto. Nakasunod naman siya sa akin kaya sabay na kaming nakarating sa conference room malapit sa office ni Pres. Ramirez.