CHAPTER 4 <His Voice>
Three weeks na ang nakakalipas nung tumira ako sa mansyon. So, one week na lang at november na. Malapit na rin ang birthday ni Julius.
Wala pa ring nagbago sa tratuhan namin sa isa't-isa. Mataray pa rin ako sa kanya, masungit pa rin siya sakin. Pero minsan, nagkakasundo kami sa iilang bagay.
"Psst, Arcell," tawag ni Julius sa labas ng classroom ko. "Halika, may favor ako."
Nilapitan ko siya. "Ano bang ginagawa mo rito? Baka may makakita pa sayo." Mabuti nalang at walang tao.
"Tulungan mo ako sa reports ko. Please."
"Fine. Pero sa susunod wag kang magpadalos-dalos at agad na pumunta dito at baka may makakita pa satin. Shoo, alis na."
"Thanks, kukunin ko iyan mamaya," sabi niya at umalis.
Ang lokong iyon, rule breaker talaga. Sinabi ko na sa kanya na waga na wag akong lapitan pag nasa school kami. Ayokong may makakaalam na magkakilala kami at baka sugurin ako ng mga fans niya.
Agad kong natapos ang report niya. Piece of cake lang naman e. Matalino naman si Julius, tamad nga lang. At saka sa pagiging playboy siya nag-fofocus. Sinasayang niya ang talino niya.
Since lunch naman ngayon, alam na alam ko kung sa'n siya tumambay ngayon. Isang lugar kung sa'n ang banda lang niya ang pwede.
~~ <3 ~~
Naglakad ako papunta sa kung saan tumatambay ang banda niya. Iniingatan kong walang makakita sakin pero akay okay lang kasi noon pa naman ako invisible dito. Para bang hindi ako nag-eexist.
At last. Nakarating din ako sa Private Lounge ng Blue Sapphire band.
Ayos lang naman kay Julius na pumunta ako dito since personal maid niya naman ako. At okay lang din naman sa band mates niya. Pero di nila alam na personal maid ako ni Julius, wala rin kaming planong sabihin sa kanila o kahit kanino. Kahit na makapgkatiwalaan sila at mababait.
Huminga ako ng malalim at binuksan ang pinto. Pagbukas ko, narinig ko ang strum ng gitara. Nag-ppraktis pala sila? Nagsimulang kumanta si Julius...
'Take time to realize,
That your warmth is crashing down on in.
Take time to realize,
That I am on your side.
Didn't I, didn't I tell you?'
Oh, Realize by Colbie Caillat iyon ah.
'But I can't spell it out for you.
No, it's never gonna be that simple.
No, I can't spell it out for you...'
Pansamantala siyang tumigil at bumuntong-hininga.
'If you just realize what I just realized,
Then we'd be perfect for each other,
And we'll never find another.
Just realize what I just realized.
We'd never have to wonder if
